Η ταινία, “Η Μαρία της σιωπής” προβλήθηκε τη σαιζόν 1972-1973 και έκοψε 202.403 εισιτήρια. Ήρθε στην πρώτη θέση σε ανάμεσα σε 64 ταινίες.
-Η ταινία ήρθε πρώτη σε εισπράξεις ανάμεσα σε 64 ελληνικές παραγωγές.
-Πρόκειται για την τελευταία ταινία της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην Φίνος Φιλμ.
-Τη σκηνοθεσία είχε αναλάβει αρχικά ένας Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης, αλλά μετά τα πρώτα γυρίσματα κλήθηκε να τον αντικαταστήσει ο Γιάννης Δαλιανίδης.
-Το σενάριο της ταινίας θυμίζει έντονα το χολυγουντιανό φίλμ Johnny Belinda.
Περίληψη της ταινίας, “Η Μαρία της σιωπής”
Η Μαρία, μια κωφάλαλη κοπέλα, ζει με τον πατέρα της σε ένα νησί εντελώς απομονωμένη. Ο καινούργιος δάσκαλος ενδιαφέρεται γι’ αυτήν και προσπαθεί να της μάθει την νοηματική γλώσσα. Κάποια μέρα, ο πλούσιος του χωριού βιάζει την Μαρία και όταν αυτή αποκτά ένα παιδάκι, προσπαθεί να της το πάρει μιας και αυτός και η γυναίκα του είναι άκληροι. Σε μια βίαιη στιγμή η Μαρία τον σκοτώνει και ακολουθεί μια μεγάλη δίκη, όπου αθωώνεται, με τον δάσκαλο στο πλευρό της.
Κριτική
Κώστας Σταματίου, Εφημερίδα Τα Νέα, Ιανουάριος 1973
Η υπόθεση θα θυμίσει στους παλιότερους την άλλη εκείνη κωφάλαλη, στο Τζόννυ Μπελίντα. Εκεί υπήρχε «μελό» με ποίηση (καμιά φορά γίνεται). Εδώ υπάρχει «μελό» χωρίς ποίηση∙ μελό σκέτο, αναπηρικό – από τα χειρότερα. Δεν αποκλείεται, η επιτυχία της ανάπηρης (και ολίγον εγκύου) Χριστίνας Ψάχου της τηλεόρασης να ενέπνευσε την αναπηρία της Μαρίας (που και αυτή καθίσταται ολίγον έγκυος).
Η ταπεινή μας γνώμη, πάντως, είναι ότι ούτε η θεαματική μίμηση τηλεόρασης, ούτε η εμμονή σε ιστορίες ξεπερασμένες μια για πάντα, ούτε η ανατριχιαστικιά κραυγαλέα σκηνοθεσία, όπως αυτή του φίλου Γιάννη Δαλιανίδη στην προκειμένη περίπτωση, θα σώσουν την εγχώρια κινηματογραφία. Ίσως, αντί, να σφαδάζουν παραπαίοντες – και χωρίς διάφορο επιπλέον – οι παραγωγοί θα έπρεπε να αφήσουν την τηλεοπτική θύελλα να καταλαγιάσει, αποσυρόμενοι, για μια «περίοδο περισυλλογής». Ίσως, για ένα-δύο χρόνια, όπως θα έλεγε και ο Ρενέ Κλαιρ, «η σιωπή είναι χρυσός».
