Κάποτε ρώτησαν τον Γιάννη Δαλιανίδη γιατί επέμενε τόσο πολύ στα μιούζικαλ και η απάντηση που έδωσε ο αξέχαστος σκηνοθέτης ήταν αφοπλιστική, αλλά και δείγμα της ποιότητάς του ως ανθρώπου:
«Γιατί απλά, μόνο μιούζικαλ ήξερα να κάνω».
Μάλιστα είχε εντρυφήσει τόσο πολύ σε αυτό το κινηματογραφικό είδος, που δεν δίσταζε να πειραματιστεί και να ρισκάρει. Ένα τέτοιο, σημαντικό ρίσκο είχε η απόφασή του το 1968 να γυρίσει ένα ελληνικό μιούζικαλ, αλλά δραματικό και όχι κωμωδία. Και μάλιστα με σενάριο ενός θεατρικού έργου που όσες φορές είχε «ανέβει» είχε αποτύχει.
Ήταν το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τίτλο «Η γειτονιά των αγγέλων», το οποίο είχε ανεβάσει στο θέατρο η Τζένη Καρέζη, αλλά με αποτυχία.
Ο Δαλιανίδης όμως πίστευε ότι μια ταινία είναι διαφορετικό πράγμα και η αποτυχία ενός έργου στο θεατρο δεν προδικάζει σε καμία περίπτωση την πορεία του ως κινηματογραφική ταινία. Πήρε λοιπόν το ρίσκο μαζί με τον Φίνο και γύρισαν το θεατρικό αυτό έργο σε ταινία, με τον τίτλο «Γυμνοί στο δρόμο».
Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ο Νίκος Κούρκουλος, η Ζωή Λάσκαρη, ο Χρόνης Εξαρχάκος (σε μια από τις κορυφαίες δραματικές ερμηνείες του στον ελληνικό κινηματογράφο}, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, ο Βαγγέλης Σειληνός κ.α.
Η εξαιρετική μουσική της ταινίας ήταν του Σταύρου Εξαρχάκου, ενώ τραγούδια του στην ταινία ερμήνευσαν τόσο η Μαρινέλλα, όσο και ο ίδιος ο Νίκος Κούρκουλος. Η ταινία «Γυμνοί στο δρόμο» ήταν το πρώτο και το τελευταίο μιούζικαλ στο οποίο συμμετείχε ο κορυφαίος αυτός Έλληνας ηθοποιός.
