Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είχε πολλές ιδιοτροπίες στην καθημερινή του ζωή. Δεν άλλαζε εύκολα τις συνήθειες του.
Του άρεσε να περπατάει από την ίδια πλευρά του πεζοδρομίου.
«Αν τον ανάγκαζες να αλλάξει πεζοδρόμιο, μπορούσε να σε χτυπήσει και είχε και βαρύ χέρι που δεν σε συνέφερε καθόλου», αναφέρει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας, γιος του Λάμπρου.
«Ήθελε να πηγαίνει από την Λεωφόρο Συγγρού και ποτέ από την Βουλιαγμένης.
Έτρωγε στο ίδιο μέρος συνέχεια που είχε ο ίδιος αποφασίσει, διέσχιζε τον δρόμο από το ίδιο σημείο, αγόραζε παπούτσια από το ίδιο μαγαζί και διάβαζε ατσαλάκωτη την εφημερίδα του», αναφέρει ο Βασίλης Μαρτσάκης, θεατρολόγος.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Λάμπρος έμενε στην Βάρκιζα.
Είχε έναν μόνιμο ταξιτζή, ο οποίος τον μετέφερε από το θέατρο στο σπίτι του.
Η διαδρομή που του άρεσε, ήταν από τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης, ώστε να αγναντεύει την θάλασσα.
Μία φορά του άλλαξε τη διαδρομή και τον πήγε μέσα από τη Βάρη.
«Μου λέει παραλίγο να τον σκοτώσω, διότι άκουσον άκουσον με πήγε μέσα από τις ψησταριές της Βάρης. Μου ήρθε να κατέβω κάτω και να του σπάσω το κεφάλι, επειδή ήταν άνθρωπος που τσακωνόταν πολύ συχνά», εξιστορεί ο Δημήτρης Κωνσταντάρας….
