Ο Φερνάντο Σάντσο ήταν Ισπανός ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1916, στη Σαραγόσα της Αραγονίας της Ισπανίας.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες ταινίες στην Ισπανία και στην Ιταλία, κυρίως σε γουέστερν, από τις οποίες έγινε ευρέως γνωστός.
Στην Ελλάδα έγινε γνωστός από τις πολεμικές ταινίες με παραγωγό τον Τζέιμς Πάρις, και ενσάρκωνε τον Έλληνα που καλούσε τους συγχωριανούς του στον αγώνα και ειρωνεύονταν τους Γερμανούς (ως “Τρύφων Πλατανιάς” στο ’28η Οκτωβρίου ωρα 5:30′), ή είχε το ρόλο του Αλή Πασα στους ‘Σουλιώτες’.
Το χαρακτηριστικό της συμμετοχής του σε αυτές τις ταινίες ήταν πως αν και ξένος ηθοποιός υποδυόταν τόσο καλά τον Έλληνα -έμοιαζε καταπληκτικά- ώστε τα επιτελεία των ελληνικών ταινιών τον μεταγλώττιζαν έτσι ώστε να φαίνεται ότι μιλάει ελληνικά.
Ο Φερνάντο Σάντσο, ο ευτραφής Ισπανός που βλέπαμε να παριστάνει τον Έλληνα πατριώτη σε ταινίες όπως, “Οι Τελευταίοι του Ρούπελ” και “28η Οκτωβρίου ώρα 5:30”, στον Παπαφλέσσα μας πρόδωσε, πήγε με τους «άλλους».
Ο Ισπανός υποδύθηκε τον Δράμαλη, αλλά ταυτόχρονα, επειδή την ίδια περίοδο είχαν ξεκινήσει και τα γυρίσματα των Σουλιωτών και χρειάζονταν και κάποιον να παριστάνει τον Αλή Πασά, τον ‘επίταξαν’ να παίξει και αυτόν τον ρόλο.
Έπρεπε να υποδυθεί δύο διαφορετικούς ρόλους, αλλά τόσο όμοιους μεταξύ τους (και στους δύο έπρεπε να είναι ντυμένος ως μουσουλμάνος του 19ου αιώνα, να έχει μούσια, να συνομιλεί με φουστανελάδες σε άγνωστη γλώσσα κλπ), οδήγησε σε ένα όμορφο χάος.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Κυρίτση, ο Φερνάντο Σάντσο δεν μπορούσε να ξεχωρίσει πότε έκανε γυρίσματα για τη μία ταινία και πότε για την άλλη, πότε ‘μιλούσε’ ως Δράμαλης και πότε ως Αλή Πασάς.
Υπάρχει και εκείνη η άποψη που μιλάει για ελληνική καταγωγή ή ελληνίδα μητέρα.
Έφυγε από τη ζωή στις 31 Ιουλίου 1990 στη Μαδρίτη από καρκίνο.
Φερνάντο Σάντσο: Φιλμογραφία
Έτος | Τίτλος ταινίας |
---|---|
1965 | Ένα πιστόλι για τον Ρίνγκο |
1965 | Η επιστροφή του Ρίνγκο |
1970 | Στη μάχη της Κρήτης |
1971 | 28η Οκτωβρίου ώρα 5:30 |
1971 | Η Μεγάλη στιγμή του ’21: Παπαφλέσσας ή Παπαφλέσσας |
1972 | Οι Σουλιώτες |
1973 | Οι τελευταίοι του Ρούπελ |