Βρισκόμαστε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70. Οι έντονες φήμες για τον αισθηματικό δεσμό Ζωής Λάσκαρη και Τόλη Βοσκόπουλου βγαίνουν αληθινές.

Όλα ξεκίνησαν στα γυρίσματα του μιούζικαλ “Μαριχουάνα Στοπ” και γρήγορα τα λαϊκά περιοδικά μετατρέπουν τη σχέση τους σε σίριαλ. Χωρίζουν, καυγαδίζουν, σμίγουν είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους που συνοδεύουν τις φωτογραφίες τους στα έντυπα της εποχής.

Τελικά το πιο πολυσυζητημένο καλλιτεχνικό ζευγάρι ενώνεται θεατρικά και παρουσιάζει στο Θέατρο Βέμπο (καλοκαίρι του 1972) τους “Εραστές του Ονείρου”, το καινούριο μιούζικαλ που γράφει ειδικά για εκείνους ο Γιάννης Δαλιανίδης. Κάθε βράδυ πλήθος κόσμου αποθεώνει τους δύο εραστές και κρατά σταθερά την πρώτη θέση στην προτίμηση του κοινού.

Η πρεμιέρα της παράστασης γίνεται στις 20 Μαΐου 1972 με την υπέροχη μουσική και τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και τις χορογραφίες του σπουδαίου Γιάννη Φλερύ. Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών πλαισιώνουν οι: Λευτέρης Βουρνάς, Ίλια Λυβικού, Μαρία Μπονέλλου, Βίκυ Βανίτα, Νίκος Δαδινόπουλος, Νικόλ Κοκκίνου, Γιώργος Αρμαδώρος, Πάνος Χατζηκουτσέλης, Δήμητρα Νομικού και η Γκάρυ Βοσκοπούλου.

Η “Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά”

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα ο Τόλης Βοσκόπουλος της αφιερώνει το τραγούδι του “Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά” που ερμηνεύει χωρίς επιτυχία όμως, στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης.

Για δυο μήνες (Μάιος και Ιούνιος 1972) ο Τόλης και η Ζωή βρίσκονται στην Αμερική, όπου ο δημοφιλής τραγουδιστής δίνει συναυλίες, όμως λίγο πριν τελειώσει η τουρνέ η Λάσκαρη αναγκάζεται να επιστρέψει στην Αθήνα για λόγους επαγγελματικούς (έναρξη γυρίσματος του φιλμ “Αστερισμός της Παρθένου”).

Με την επιστροφή της στην Ελλάδα το πολύκροτο ειδύλλιο ρίχνει τίτλους τέλους και στην κινηματογραφική μεταφορά των “Εραστών του Ονείρου” από τη Φίνος Φιλμ, παρτενέρ της Ζωής είναι ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Φυσικά το συγκεκριμένο έργο είχε ταυτιστεί με τη Ζωή Λάσκαρη και το Τόλη Βοσκόπουλο και έτσι η ταινία δε συγκινεί το κοινό αφού συγκεντρώνει μόλις 70.456 θεατές στις αίθουσες Α΄προβολής.