Ο Σταύρος Ξενίδης ήταν ένας ταλαντούχος και πολυπράγμων ηθοποιός, με πλούσια και σημαντική θεατρική καριέρα, αλλά και πολλές συμμετοχές σε ταινίες του κινηματογράφου. Αναλάμβανε κυρίως δεύτερους ρόλους, αλλά ποτέ δεν πέρναγε απαρατήρητος.
1ον. Αφού ολοκλήρωσε το δημοτικό στη γειτονιά του, φοίτησε για τις 4 πρώτες τάξεις στη Λεόντειο σχολή αλλά στην 5η Γυμνασίου άρχισε η γερμανική κατοχή και συνέχισε τη σχολική του ζωή σε έναν όροφο πάνω από ένα κινηματογράφο της εποχής. Εκεί το μάθημα γινόταν μετά βίας, μόνο και μόνο για να μπορέσουν οι μαθητές να ολοκληρώσουν τις τελευταίες τους χρονιές και να πάρουν το απολυτήριο. Μετά το σχολείο ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα.
2ον. Ο Σταύρος Ξενίδης κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και το έκανε και με το παραπάνω, καθώς φόρεσε το χακί για 4 χρόνια. Απέλυαν σταδιακά τους στρατιώτες, για να μη δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα. Ήταν από τους τελευταίους, γιατί σαν αποθηκάριος έπρεπε να παραδώσει.
3ον. Ο Σταύρος Ξενίδης αγαπήθηκε και μέσα από τη ραδιοφωνική εκπομπή “Ο θυρωρός”, ενώ κατέπληξε το κοινό όταν υποδύθηκε τον δαιμόνιο αστυνόμο, “Μπέκα” στην τηλεόραση.
4ον. Ο Σταύρος Ξενίδης είχε χαρακτηρίσει “παραμύθι” την προσωπική του ιστορία με τη σύζυγό του και ηθοποιό, Μαργαρίτα Λαμπρινού. Παντρεύτηκαν το 1955, αλλά ένα χρόνο μετά χώρισαν. Είκοσι χρόνια αργότερα, τα ξανάσμιξαν και παντρεύτηκαν για δεύτερη φορά και έμειναν μαζί όλη τους τη ζωή.
5ον. Εμφανίστηκε σε πάνω από 70 ταινίες, αλλά οι ρόλοι του ήταν κυρίως δεύτεροι όμως πολύ επιτυχημένοι. Η τελευταία του ταινία ήταν το 1989 στο έργο, “Γραφείο ιδεών”.
6ον. Μια μεγάλη στεναχώρια του Σταύρου Ξενίδη, ήταν που ο πατέρας του δεν ήθελε να γίνει ηθοποιός, γιατί του έλεγε ότι ο ηθοποιός έχει πιθανότητες 50%- 50% να πεινάσει, γιατί είναι ένα επάγγελμα, “τσιγγάνικο” που δεν ξέρεις την επόμενη μέρα τι θα σου ξημερώσει. Όμως ο πατέρας του έφυγε νωρίς από την ζωή και έτσι δεν πρόλαβε να τον δει που εξελισσότανε σε έναν αξιόλογο καλλιτέχνη με μεγάλες επιτυχίες.
7ον. Είχε σοβαρά προβλήματα υγείας τα οποία του έφερναν συνεχόμενα εγκεφαλικά, από τα οποία είχε αποκτήσει κινητικά προβλήματα και μερική άνοια και γι’ αυτό από τον Μάιο του 2008 είχε μπει στο Γηροκομείο Αθηνών και μάλιστα στην πτέρυγα που είχαν τους βαριά ασθενείς.
Μάλιστα λόγω του ότι στο γηροκομείο είχε μπει και η αγαπημένη του σύζυγος και λόγο ότι τα οικονομικά τους ήταν άθλια, η Άννα Φόνσου σαν πρόεδρος του ιδρύματος «Το σπίτι του ηθοποιού», μαζί με τον τότε Υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον τότε δήμαρχο Αθηνών Νικήτα Κακλαμάνη, μεσολάβησαν για την παραμονή τους στο γηροκομείο.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είχε πει: “Τον γνώρισα στις δύο ταινίες που παίξαμε μαζί, στο “Άνθρωπος για όλες τις δουλειές” και το “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα“. Εκεί συνάντησα έναν κύριο, με ανθρώπινο και καλλιτεχνικό ήθος.
Ήταν ένας άνθρωπος τόσο χαμηλών τόνων, αλλά ένας τόσο σπουδαίος και αληθινός ηθοποιός, που πραγματικά όλα μου τα χρόνια μέχρι σήμερα, άσχετα αν δεν έτυχε να συνεργαστούμε στο θέατρο και δεν βλεπόμασταν πια, η εικόνα του, με αυτό το σεμνό χαμόγελο, είναι συνεχώς μπροστά μου. Ήταν πραγματικά ένας σπουδαίος ηθοποιός και άνθρωπος”.
Ο Στάθης Ψάλτης είχε πει: “Συναντηθήκαμε στη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία, “Ο συμβολαιογράφος” κι αυτά που θυμάμαι έντονα από εκείνον είναι η πολυτέλεια της ψυχής του, ο σεβασμός που είχε σε όλους και για όλα, το ήθος του. Το μεγαλείο της επαγγελματικής του συνείδησης και γενικά η συμπεριφορά του σε όλους μας, από τον μικρότερο μέχρι τον πιο σπουδαίο, ήταν ίση. Ήταν ένας σπουδαίος εργάτης του θεάτρου κι ένας σπουδαίος άνθρωπος”.
