Διαβάζοντας όλες αυτές τις μέρες σε διάφορα σαιτ για τον ξαφνικό θάνατο της εξαιρετικής ενδυματολόγου/σκηνογράφου και φίλης Έβελυν Σιούπη διαπίστωσα ότι γινόταν ένα copy paste της επαγγελματικής της δραστηριότητας με κάποιες ανακρίβειες.
Λοιπόν η πρώτη της δουλειά στην τηλεόραση ως ενδυματολόγος δεν ήταν “Το δις εξαμαρτείν” αλλά μια σατιρική σειρά της Σοφίας Φιλιππίδου με τίτλο, “Στη χώρα των φευγάτων που έκανε πρεμιέρα στις 06 Μαρτίου του 1993 στον Αντ1 και ολοκληρώθηκε σε 13 επεισόδια.
Την αμέσως επόμενη χρονιά άρχισε η επιτυχημένη συνεργασία της με το δίδυμο Μιχάλη Ρέππα – Θανάση Παπαθανασίου που διήρκησε ακριβώς 30 χρόνια. Το δις εξαμαρτείν” από το πρώτο κιόλας επεισόδιο έγινε τεράστια επιτυχία και η ίδια έγραψε ιστορία στην Ελληνική τηλεόραση δημιουργώντας την υπέροχη περσόνα της Γιολάντας Ραγιά με τις αμέτρητες γούνες και τα ιδιαίτερα φανταχτερά και συλλεκτικά κοσμήματα του Μάριου Βουτσινά. Τον συγκεκριμένο ρόλο υποδύθηκε απολαυστικά η Ντίνα Κώνστα που εν μέρει στιλιστικά βασίστηκε στην Άννα Βέλτσου.
Τις σεζόν 1995 – 1996 και 1996 – 1997 το όνομα της συνδέθηκε με άλλη μια μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία. Την περίφημη, “Ντόλτσε βίτα” των Αλέξανδρου Ρήγα – Δημήτρη Αποστόλου όπου συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τις Άννα Παναγιωτοπούλου και Κατιάνα Μπαλανίκα. Εν τω μεταξύ όποτε μιλούσαμε για αυτή τη σειρά μου έλεγε πως αυτό που θυμόταν πιο έντονα από τότε ήταν το άγχος της να κρύψει την εγκυμοσύνη της Μαρίας Καβογιαννή με διάφορα φαρδιά ρούχα.
Το καλοκαίρι του 1997 συμφώνησε να συνεχίσει την συνεργασία της με το ίδιο δίδυμο δημιουργών που εκείνη την περίοδο ετοίμαζαν την σειρά, “Δύο ξένοι”. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν με ένα καστ μοναδικό, και η Έβελυν για άλλη μια φορά θα συνεργαζόταν με την αλησμόνητη Ντίνα Κώνστα.
Στα πρώτα επεισόδια το στυλ της “Ντένης Μαρκορά” ήταν εξαιρετικά καλαίσθητο και εμφανώς πολύ διαφορετικό από της Γιολάντας Ραγιά κάτι που δεν άρεσε στον σκηνοθέτη και της ζήτησε να το αλλάξει. Για την ακρίβεια ζήτησε να επιστρέψει η Γιολάντά ως Ντένη σε μια αρκετά πιο εξτρίμ εκδοχή της.
Έτσι από κάποιο σημείο και έπειτα η γνώριμη ξανθιά περούκα επέστρεψε όπως και οι γούνες αλλά η Έβελυν αποχώρησε στο 12ο επεισόδιο θεωρώντας πως αντέγραφε τον ίδιο της τον εαυτό κάτι που δεν της άρεσε καθόλου.
Όμως δεν μένει για πολύ καιρό εκτός τηλεοπτικά πλατώ καθώς τον Μάρτιο του 1998 είναι η ενδυματολόγος στην κωμική σειρά, “Μονάχους Μονάχους” με πρωταγωνίστρια την Άννα Παναγιωτοπούλου (που υπογράφει και το σενάριο μαζί με τον Αλέξη Καλλίτση) και την Μίρκα Παπακωνσταντίνου.
Έναν χρόνο αργότερα το 1999 το όνομα της γράφτηκε και στην μεγάλη οθόνη με την ταινία, “Safe sex” των Ρέππα – Παπαθανασίου όπου εκτός απο ενδυματολόγος ήταν και σκηνογράφος αυτής της μεγάλης κινηματογραφικής επιτυχίας που έσπασε ρεκόρ εισιτηρίων.
Παράλληλα στην τηλεόραση για δυο σεζόν ξεκίνησε να συνεργάζεται για τρίτη φορά με την Άννα Παναγιωτοπούλου στην κωμική σειρά του Star, “Μικρές αμαρτίες” που διήρκησε δύο σεζόν και αποτέλεσε την τελευταία δουλειά του Γιάννη Δαλιανίδη στην μικρή οθόνη.
Εν τω μεταξύ η επόμενη δουλειά που κλήθηκε να συμπράξει ήταν και η πιο παραγωγική της. Αναφέρομαι στην ταινία του 2001, “Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο” των Ρέππα – Παπαθανασίου για την οποία δημιούργησε πάνω από 1000 κοστούμια αφού όλα τα ρούχα και οι στρατιωτικές στολές ράφτηκαν από την αρχή πάνω σε σχέδια δικά της.
Ποιός άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τα πολύχρωμα φορέματα που φορούσε η θρυλική πλέον Τζέλλα Δελαφράγκα της οποίας τα καράβια δεν είχαν φουγάρα και υποδύθηκε μοναδικά η Μίρκα Παπακωνσταντίνου με την οποία ξανασυνεργάστηκε στους αξέχαστους, “Στάβλους της Εριέττας Ζαίμη” καθώς ήταν η προσωπική της ενδυματολόγος μετά από πρόταση της ίδιας της ηθοποιού.
Το 2003 επέστρεψε και πάλι στις κινηματογραφικές αίθουσες με την δραματική αυτή τη φορά ταινία των Ρέππα – Παπαθανασίου, “Οξυγόνο” που όμως δεν σημείωσε την αναμενόμενη επιτυχία.
Στη συνέχεια και εν έτει 2005 ήταν η ενδυματολόγος στην σειρά, “Safe sex: Tv stories” που προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία από το Mega και το 2007 στην τελευταία ταινία των Ρέππα Παπαθανασίου, “Αυστηρώς κατάλληλο.
Το 2008 μεταπήδησε στον Αντ1 για να ντύσει τους ηθοποιούς της κωμικής σειράς, “Τα κορίτσια του μπαμπά” με τον Παύλο Χαικάλη και το 2009 στο σινεμά για την ταινία του Βασίλη Μυριανθόπουλου, “Σούλα έλα ξανά” με την Ζέτα Μακρυπούλια.
Θα περάσουν 14 ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει στην τηλεόραση με την μεταφορά μιας παλαιότερης μεγάλης θεατρικής επιτυχίας των Ρέππα – Παπαθανασίου με τίτλο, “Συμπέθεροι από τα Τίρανα.
Με το ίδιο δίδυμο ξανασυνεργάστηκε και την σεζόν 2022 – 2023 στην κωμική σειρά, “Μαίρη Μαίρη Μαίρη” που μπορεί να μην είχε την ίδια επιτυχία με την προηγούμενη όμως για την Έβελυν ήταν το κύκνειο άσμα της στην μικρή οθόνη ύστερα από 30 ολόκληρα χρόνια.
Αξιομνημόνευτο έχει μείνει και το φόρεμα με τον αμφορέα στο κεφάλι που δημιούργησε το 2007 και φόρεσε η Μαρία Μπακοδήμου στην παρουσίαση των τραγουδιών της Eurovlision το 2007.
Να σημειώσω εδώ πως και η παρουσία της στο θεατρικό σανίδι ήταν αδιαμφισβήτητα σημαντική αυτές τις τρείς δεκαετίες με δεκάδες πετυχημένες εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά θεατρικές παραστάσεις.
Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες από αυτές. Βγάλ’ τον υπουργό απ’ την πρίζα”, “Φούστα μπλούζα”, “Ο Έβρος απέναντι”, “Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός”, “Τσινετσιτά”, “Δυόμιση φόνοι κι ένα μπουλντόγκ”, “Ποιά Ελένη”, “Άντρες έτοιμοι για όλα”, ” Συμπέθεροι απ’ τα Τίρανα”, “Αττική οδός”, “Μύγα τσε τσε”, “Ράους”, “Να ζεί κανείς η να μην ζει”, “Ζωή σε λόγου μας”, “Πριν το χάραμα”, “Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε”, “Ο φίλος μου ο Λευτεράκης“, “Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες”, “Βάλ’ τον υπουργό στην πρίζα”, “Το καινούργιο παιδί”, “Η σκούπα”, “Φεγγάρι από χαρτί”, “Το δικό μας σινεμά”, “Διάλεξε τον θάνατο σου αγάπη μου”, “Μπαμπάδες με ρούμι”, και “Για μια ζωή” όλες του δίδυμου Ρέππα – Παπαθανασίου.
Συνεργάστηκε όμως και σε άλλες παραστάσεις με άλλους σκηνοθέτες όπως :
Τι είδε το χρυσόψαρο” σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη, “Τρομεροί γονείς” σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεωδορόπουλου, “Μια μέρα τον Οκτώβρη” σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, “Τα βαφτίσια” του Νίκου Μουτσινά και της Τζένης Διαγούπη, “Το δώρο” και τα “Τα κορίτσιά με τα μαυρα” των Ρήγα – Αποστόλου, “Το τρίτο στεφάνι” σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγεωργού με την Μίνα Αδαμάκη στον ρόλο της Νίνας.
Επίσης, “Τρωάδες Εκάβη” σε σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη και σκηνικά του καλού της φίλου και κουμπάρου Μάριου Βουτσινά, “Το όνομα μου είναι Τζαίημς Ντην” του Γιώργου Χρονά, “Σίρλευ Βαλεντάιν” σε σκηνοθεσία Πέμυς Ζούνη, “Το σπάταλο τερατάκι της Κατερίνας Μαρκαδάκη, “Εκκλησιάζουσες” σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα, “Καμμένα βούρλα” και “Τι ζούμε ρε” της Δήμητρας Παπαδοπούλου σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και Θοδωρή Αθερίδη αντίστοιχα, “Κάθε πέρσι και του χρόνου” σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου.
Για περίπου μια πενταετία συνεργάστηκε με το Shamone club σε διάφορες παραστάσεις όπως: “Μαρία Αντουανέτα η βασίλισσα των Ελλήνων” (2012) και “Τρείς κόρες εν καμίνω” (2014) με την Τζέσυ Παπουτσή σε σκηνοθεσία Βασίλη Μυριανθόπουλου, “Περασμένα ξεκασμένα” και “Ξυπνάς μέσα μου το …SHOW” σε σκηνοθεσία Βασιλικής Ανδρίτσου, “Κάνω καμπάκ” σε σεναριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.
Άλλωστε το 2003 το 2008 και το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο ενδυματολογίας για τις παραστάσεις “Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός”, “Τσινετσιτά” και “Να ζει κανείς η να μην ζει” αντίστοιχα.
Ωστόσο αξέχαστα θα μείνουν τα 40Ο κοστούμια που δημιούργησε για την παράσταση στο Εθνικό Θέατρο “Ποιά Ελένη” και εκείνα που δημιούργησε το καλοκαίρι του 2019 για την παράσταση, “Το δικό μας σινεμά” στο θερινό Θέατρο Άλσος.
Τελευταίες της δουλειές στο θέατρο είναι στις επιτυχημένες παραστάσεις, “Διάλεξε τον θάνατο σου αγάπη μου”, “Για μια ζωή” και “Μπαμπάδες με ρούμι”. Οι δύο τελευταίες θα συνεχιστούν και την επόμενη θεατρική σεζόν 2024 – 2025.
Καλό ταξίδι στο φως αγαπημένη Έβελυν. Σε ένα φως σμαραγδί που τόσο αγαπούσες.
