Αν υπάρχει μία Ελληνική ταινία που μπορεί να συμπυκνώνει, να περιγράψει εξαίσια το σύγχρονο πολιτικό κλίμα, είναι το “Υπάρχει και Φιλότιμο”.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στην καλύτερη ερμηνεία και ταινία της ζωής του, μία ταινία που παραμένει διαχρονικά επίκαιρη, ψέγοντας την υποκρισία και το συμφέρον που κυριαρχεί στον κόσμο της πολιτικής.
Ο Μαυρογιαλούρος γίνεται όνομα συνώνυμο με τα πολιτικά τεκταινόμενα, κομμάτι της πολιτικής ορολογίας και σήμα κατατεθέν.
Ο πρωταγωνιστής μας, είναι υπουργός, χαμένος ολίγον στον κόσμο του και αποξενωμένος από την πραγματικότητα της πολιτικής σκηνής. Σε αυτή του την άγνοια ευθύνη φέρουν τόσο ο ιδιαίτερος γραμματέας του Γιώργος (Ανδρέας Ντούζος), όσο και ο κομματικός παράγοντας Θεόδωρος Γκρούεζας (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος).
Καταγόμενος από οικογένεια με πολιτική παράδοση, αγαπώντας την καλοπέραση, το χαρτί, ζώντας σε μία πλασματική κατάσταση της πολιτικής πραγματικότητας.
Ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Χρήστος Γιαννακόπουλος ήταν εξαιρετικά ευφυείς στο να αντιληφθούν και να περιγράψουν τόσο έντονα τις μεγάλες παθογένειες της πολιτικής σκηνής.
Ο Μαυρογιαλούρος μέσα από ένα ατύχημα, θα έρθει αντιμέτωπος με τα παράπονα των κατοίκων του χωριού “Άγριλος“, κοντά στην Πλατανιά. Ο αλαβάστρινος κόσμος του θα καταρρεύσει, όταν έρθει αντιμέτωπος με την αποκάλυψη της αλήθειας για τη μεροληψία της πολιτικής, τη διαφθορά του χώρου και τη διπροσωπία των βασικών ανθρώπων που πλαισιώνουν την ομάδα του υπουργού.
Θα αντιληφθεί πως η υπεξαίρεση του δημόσιου χρήματος και η διασπάθιση του ίδιου για λόγο πλουτισμού και οικονομικής εξασφάλισης, σε συνδυασμό με την άγνοια του ίδιου, κρύβει την αλήθεια για την πολιτική: ότι αποσκοπεί περισσότερο στο προσωπικό συμφέρον και λιγότερο στο καλό.
Η αθωότητα των ανθρώπων της επαρχίας, η άγνοια απέναντι στην ταυτότητα των ανθρώπων που φροντίζουν, θα γίνει η αιτία για αλυσιδωτές αποκαλύψεις. Πίσω από την επιφανειακή τελειότητα, ένας κόσμος ψεύτικος, συμφεροντολογικός και απατηλός.
Ο Μαυρογιαλούρος όμως μέσα από το ψέμα, ίσως βρεθεί πρώτη φορά στην ευκαιρία να αντικρίσει τη ζωή του πραγματικά, κάνοντας ποιοτικές αλλαγές. Η οποία θα τον οδηγήσει να αποστασιοποιηθεί από τον πολιτικό στίβο και να αναθεωρήσει τις απλές, καθημερινές αξίες της ζωής.
Η φράση, “Υπάρχει και φιλότιμο” ακόμα χρησιμοποιείται για να υπογραμμίσει την αξία της ηθικής και της υπευθυνότητας απέναντι στον εαυτό και τους συνανθρώπους μας.
Η ταινία προβλήθηκε το έτος 1965-1966 και βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Σακελλάριου- Γιαννακόπουλου, “Ανώμαλη προσγείωση”.
Εύστοχο πολιτικό χιούμορ, έξυπνη δημιουργία λέξεων που σκοπό έχουν να αναδείξουν το κρυμμένο νόημα του γοητευτικού εξωτερικά πολιτικού λόγου.
Από τις καλύτερες ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου, με τρομερό νόημα που αναδεικνύει την πλάνη της πολιτικής σκηνής και το σκοτεινό περιβάλλον κάτι από το ιδανικό φαίνεσθαι. Στην πολιτική, σπάνια υπάρχουν φίλοι. Μόνο κόλακες.
Δεν υπάρχει αγωνία για το κοινωνικό καλό. Αλλά αγωνία για την προσωπική εξασφάλιση.
Πολύ καλή ταινία, σε μία εποχή που ο Ελληνικός Κινηματογράφος αφουγκραζόταν τον παλμό της κοινωνίας και προσπαθούσε εκτός από ψυχαγωγία να δημιουργήσει τροφή για σκέψη και στοχασμό.
Απολαυστική ταινία με κωμικές αλλά και δραματικές πτυχές: άλλωστε, πάντοτε η αλήθεια είναι για τους τολμηρούς…
Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.
