22 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Έφυγε από τη ζωή ο Θόδωρος Κατσαδράμης

Δυστυχώς άλλη μία απώλεια για τον καλλιτεχνικό...

Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη: Όταν ο Νίκος Γαλανός έχασε τον ρόλο του “Αντώνη”

Γιατί οι στρατονόμοι κατέβασαν τον Αλέκο Αλεξανδράκη...

Παπαφλέσσας: Το Ελληνικό, Μπεν Χουρ

Ο "Παπαφλέσσας" είναι ασφαλώς ένα από τα...

Τα νησιά του Ελληνικού Κινηματογράφου Μέρος 5ο

Η «αυθαιρεσία» της Ελένης Αλεξανδράκη να μεταφέρει στη Νίσυρο ένα διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που στο χαρτί διαδραματίζεται στη Σκιάθο πηγάζει από κάτι περισσότερο από οποιαδήποτε «κινηματογραφική ποιητική αδεία».

Σε μια μείξη της ντοπιολαλιάς και της διαλέκτου του Παπαδιαμάντη, η Νίσυρος δεν είναι πλέον ένα νησί της λογοτεχνίας και του σινεμά, αλλά ένα σημείο όπου συναντιούνται όλοι οι μύθοι και η πραγματικότητα μιας Ελλάδας που κάνει κουπί με τα χέρια στη λεπτή γραμμή και το απέραντο πέλαγος που χωρίζουν το παρελθόν με το μέλλον.

Με χωνεμένη την παράδοση αλλά τελικά και το μεταμοντερνισμό του Παπαδιαμάντη, η Ελένη Αλεξανδράκη φτιάχνει με τη «Νοσταλγό» μια ταινία που ζει σε ένα δικό της χώρο και χρόνο, με κινητήριο δύναμη την επιθυμία μιας γυναίκας για μια επιστροφή που είναι και ταυτόχρονα φυγή και τα πανέμορφα day for night που κάνουν τη νυχτερινή διαδρομή από τη Νίσυρο στο γειτονικό Γυαλί να μοιάζουν με ένα ταξίδι στο άγνωστο που δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ.

Νοσταλγός και η ίδια η Νίσυρος ξαναγιεννέται μέσα από την αφήγηση ως το νησί που είναι, ένα από τα Δωδεκάνησα που κατάφεραν να παραμείνουν ακόμη και σήμερα ανέγγιχτα από τη βίαιη ανθρώπινη παρέμβαση, ευλογημένο από την ηφαιστιογενή του φύση και την ιστορική του αναγκαιότητα, ένας τόπος οχυρωμένος από τη διάχυτη ελευθερία της σκέψης και του λογισμού που σαν γνήσιος νησιώτης δεν μπορεί ποτέ να μείνει κολημμένος στη γη, αναζητώντας νομοτελειακά τη θάλασσα.

Σαν μια ιστορία που άκουσες κάποτε και δεν ξέχασες ποτέ, σαν ένα ποιήμα που γραμμένο στην ίδια γλώσσα με τη δική σου αποκρυπτογραφείς σε κάθε του λέξη, σαν μια πράξη φεμινισμού αποτυπωμένη σε ένα πανί που θα μπορούσε να είναι γυναικείο φουστάνι, σαν ένα ερωτικό γράμμα στις πατρίδες που νοσταλγούμε ακόμη και όταν αυτές δεν μας λείπουν καθόλου, μια ταινία που αντηχει το λαϊκά σοφό «Ο άνθρωπος που έπρεπε να αγαπάει όλον τον κόσμο, δεν αγαπά κανένα» και τραγουδά μαζί με τον Νίκο Παπαζόγλου «Για όλα αυτά που ζητάς, για πολλά που πονάς, για το τίποτα μιας ευτυχίας» μεταμορφώνοντας τη Νίσυρο στο κέντρο μιας κοσμικής νοσταλγίας

«Η Νοσταλγός» της Ελένης Αλεξανδράκη (2004) / Σενάριο: Ελένη Αλεξανδράκη / Μουσική: Νίκος Παπάζογλου / Πρωταγωνιστουν: Ολια Λαζαρίδου, Γιώργος Τσούλαρης, Σπύρος Σταυρινίδης.

Σωτήρης Μουστάκας: Αφιέρωμα σε ένα μεγάλο ηθοποιό

Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν από τους πρώτους ηθοποιούς της κλασικής επιθεώρησης, καλός κωμικός κι...

Όσα δεν γνωρίζαμε για την Ειρήνη Κουμαριανού

Η Ειρήνη Κουμαριανού γεννήθηκε στο Γαλάτσι το 1931 και υπήρξε αρχικά μαθήτρια του Ελληνικού...

Θέμης Μάνεσης: Ο μάγκας, Μένιος Τσαπάρας

Πρόκειται για έναν ηθοποιό ο οποίος κατέκτησε το ελληνικό κοινό και έκανε μεγάλη επιτυχία...

Όλγα Καρλάτου: Από ηθοποιός δικηγόρος στις Βερμούδες

Η Όλγα Καρλάτου υπήρξε μία από τις ομορφότερες διεθνείς Ελληνίδες ηθοποιούς, μία από τις...