Η Άννα Φόνσου μπήκε στο σινεμά χάρη στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία αρνήθηκε να παίξει σε μια ταινία.
Ναι, είναι η ταινία το «Αγοροκόριτσο».
Με πρότεινε στον παραγωγό ο Ανδρέας Μπάρκουλης.
Τότε έπαιζα στο θέατρο με τη Βέμπο, έκανα δοκιμαστικό, άρεσα, πήρα τον ρόλο και από εκεί και πέρα έγινα φίρμα.
Αρχικά έπαθα αγοραφοβία, γιατί τότε ο κόσμος κυνηγούσε τους ηθοποιούς του σινεμά για αυτόγραφα.
Μετά πήραν τα μυαλά μου αέρα, νόμιζα πως ήμουνα κάποια και κυκλοφορούσα στην Καισαριανή με τουπέ.
Εκεί που στο παρελθόν ένας ταβερνιάρης μου έλεγε «πες στον μπαμπά σου να ‘ρθει να μου πληρώσει το κρασάκι που ήπιε χτες» τώρα έμπαινα στο μαγαζί του και του έλεγα «κέρασέ τους όλους».
Ευτυχώς προσγειώθηκα γρήγορα, γιατί μπορεί να έγινα κάτι, αλλά δεν έπαυα να είμαι η κόρη του μανάβη» εξήγησε σε καθημερινή εφημερίδα και συνέχισε για την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την ομοιότητα:
«Στα πρώτα μου κινηματογραφικά βήματα λέγανε ότι μοιάζαμε εμφανισιακά, ίσως γιατί κάναμε το ίδιο χτένισμα και γενικά είχαμε περίπου το ίδιο στιλ.
Μάλιστα κάποιοι διέδιδαν ότι είμαστε τσακωμένες και ότι η Αλίκη δεν ήθελε να μου μιλήσει.
Μια μέρα λοιπόν πάω στο σπίτι όπου έμενε τότε στην οδό Αναπήρων Πολέμου για να τη γνωρίσω και να λυθεί η παρεξήγηση.
Της χτύπησα την πόρτα και μόλις μου άνοιξε τα έχασα.
Ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου.
«Είσαι η Άννα Φόνσου;» με ρώτησε κι αμέσως της εξήγησα ότι είχα πάει για να της πω ότι την εκτιμώ πολύ κι ότι όλα αυτά που ακούγονταν περί ανταγωνισμού από τη μεριά μου είναι ψέματα.
«Υπάρχω χάρη σε εσάς, που αρνηθήκατε να παίξετε στο “Αγοροκόριτσο“» της εξήγησα και από τότε γίναμε φίλες.
Απόδειξη είναι ότι μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα με πάντρεψαν με τον πρώτο μου άνδρα, τον αρχιτέκτονα Κώστα Παλτόγλου.