Τι γνώριζε η Μέριλιν Μονρόε για την Ελλάδα; Πως έβλεπε τους Έλληνες; Όλα αυτά αποκαλύπτονται μέσα από τις συναντήσεις που είχε ο μεγάλος δημοσιογράφος και λογοτέχνης Αλέκος Λιδωρίκης όταν την συνάντησε δυο φορές στην αρχή της καριέρας της και στο απόγειο της δόξας της.
Πώς περιγράφει λοιπόν, ο Λιδωρίκης, το ξεκίνημα της πρώτη τους συνάντησης; Μέσα σε λίγα λεπτά, η Μονρόε τού εξιστορεί τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Γράφει ο Αλέκος Λιδωρίκης:
«Χόλλυγουντ 1947: Ένα απόγευμα του Ιουνίου του 1947 πρωτοείδα την Μέριλιν Μονρόε στα στούντιο της “Φοξ Φιλμ”, απάνω στο “Μπέβερλι Χίλς” του Λος ‘Αντζελες. Εργαζόμουν τότε εκεί, και συνεργάτης μου ήταν ο Ιρλανδός σεναριογράφος Φίτζ Ρίτσαρντς.
Εργαζόμασταν μαζί στο ίδιο γραφείο και δίπλα μας μια γραμματεύς μάζευε τα χειρόγραφα για να τα δακτυλογραφήσει. Ξαφνικά σταμάτησε η δουλειά απότομα! Μες στο γραφείο μπήκε ένα κύμα ομορφιάς, μια πνοή ολόξανθης δροσιάς, ένα σώμα νεανικό, κυματιστό, ένα πρόσωπο παιδιάστικο μα γοητευτικό, με δύο μάτια που σπινθήριζαν γεμάτα αθωότητα και διαβολιά. Ήταν η Μέριλιν Μονρόε.
Απλή, διαχυτική ευχάριστη, σχεδόν μας είπε όλη την ιστορία της προηγούμενης ζωή της μέσα σε ένα τέταρτο. Ακούσαμε το ότι είχε γεννηθεί μέσα σε χαμόσπιτα, ότι υπέφερε αφάνταστα στα παιδικά της χρόνια.
Έχασε τον πατέρα της και τη μητέρα της σε πολύ μικρή ηλικία. Εννέα ετών κλείστηκε στο ορφανοτροφείο του Λος ‘Αντζελες και δοκίμασε την πικρία των παιδιών που τους λείπει η πατρική κι μητρική στοργή. Αργότερα την πήρε σπίτι της μια φιλάνθρωπη και πονετική κυρία. Μια μικρή ευτυχισμένη ανάπαυλα. Η κυρία όμως αυτή δεν άργησε να πεθάνει και η Μέριλιν Μονρόε βρέθηκε στους δρόμους.
Μόνη, απροστάτευτη, περιτριγυρισμένη από χίλιους δύο κινδύνους. Πέφτει μέσα στο λαβύρινθο της κοινωνικής ζωής. Δεκαπέντε χρονών παντρεύεται ένα αγόρι κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο της. Ο γάμος αυτός δεν κράτησε παρά όσο και τα ρόδα. Και η ζωντοχήρα παιδούλα ρίχνεται στην βιοπάλη.
Εργάζεται μοντέλο για φουστάνια, για φωτογραφίες, για διαφημίσεις. Ρίχτηκε σε ένα σωρό δουλειές για να κερδίσει το ψωμί της και -συνεχίζοντας την ιστορία της ζωής της μας είπε ότι- κάποτε στα 16 χρόνια της είχε επιχειρήσει να αυτοκτονήσει.
Το Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου του 1989 στο πλαίσιο της σειράς «Μιλώντας με μορφές του αιώνα – Οι συνεντεύξεις του Αλέκου Λιδωρίκη», μεταδόθηκε η δραματοποιημένη συνέντευξη του Έλληνα δημοσιογράφου με τη θρυλική ντίβα του κινηματογράφου και όχι μόνον, τη Μαίρυλιν Μονρόε την οποία στη ραδιοφωνική μεταφορά υποδύθηκε η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
«Ένα απόγευμα του Ιουνίου 1947 πρωτοείδα την Μαίρυλιν Μονρόε στα στούντιο της ΦΟΞ , πάνω στο Μπέβερλυ Χίλς του Λος Άντζελες… Είκοσι χρόνων ήταν τότε. Γεμάτη όνειρα, φιλοδοξίες, ανησυχίες, ελπίδες και απογοητεύσεις…», λέει ο Αλέκος Λιδωρίκης.
Τη συνέντευξη όμως με το « φαινόμενο Μονρόε» την πήρε στο Χόλλυγουντ το 1953, όταν η Μαίρυλιν γύριζε την ταινία «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» με συμπρωταγωνίστρια την Τζέην Ράσελ.
Η Μέριλιν Μονρόε του μιλάει για τη ζωή της, τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, την ορφάνια της, την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, τον πρώτο γάμο της μόλις στα 15 της χρόνια και έπειτα την πορεία προς την ασύλληπτη επιτυχία. Και ο Λιδωρίκης την ρωτάει για όλα: για την ευτυχία, τον γάμο της με τον Τζόε Ντι Μάτζιο, τον έρωτα, τη σταδιοδρομία της, τα όνειρά της, τους πόθους της.
Και εκείνη απαντάει σε όλα με παιδιάστικη χάρη αλλά και με πόση σοφία…
-«Θα ήθελα να έχω γεννηθεί στον τόπο σας. Είναι ωραίοι οι Έλληνες! Δεν εννοώ πάντοτε στη μορφή, αν και τα μάτια όλων σπιθίζουν πάντα τόσο παράξενα και τόσο λάγνα. Μ΄αρέσει το θάρρος και η ξενοιασιά τους. Εσείς οι Έλληνες πιστέψατε στο Πεπρωμένο…»
– «Οι άντρες προσέχουν περισσότερο σε μένα αυτό που προέχει στις αισθήσεις τους. Άντρες υπάρχουν πολλοί… δεν ξέρω αν υπάρχει ο άντρας…»
-«Μονάχα ένας άλλος άνθρωπος, ο “άνθρωπός σου”- ούτε τα πλούτη, ούτε οι δόξες, ούτε οι θρίαμβοι της ματαιοδοξίας- μπορεί να μεταδώσει το ρίγος της αγάπης.»
-«Λένε ότι το κορμί μου έπαιξε τον κυριότερο ρόλο… Εγώ νομίζω και κάτι άλλο… Κάτι που αγωνίστηκα για να το αποκτήσω. Η προσωπικότητά μου.»
