Ο Νίκος Κούρκουλος πήρε το ανδρικό πρότυπο του Γιώργου Φούντα από τα χρόνια του ’50 και το εξέλιξε στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960.
Ποιος δεν θυμάται τον Αλέκο Σαμιωτάκη στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής» του 1964, ρόλο που ερμήνευσε με εξαιρετική επιτυχία ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Κι όμως η ερμηνεία του Αλεξανδράκη δεν υπήρχε στο αρχικό σχέδιο της ταινίας, αφού στο πλάνο ήταν τον ρόλο αυτό να ερμηνεύσει ο Νίκος Κούρκουλος.
Άλλωστε, ο τελευταίος ήταν ο πρώτος κύριος Σαμιωτάκης όταν το ομώνυμο έργο των Κώστα Πρετεντέρη – Ασημάκη Γιαλαμά ανέβηκε στο θέατρο.
Ωστόσο δεν ερμήνευσε τον ρόλο στον κινηματογράφο, αφού όπως έλεγε πολλές φορές ο Κούρκουλος, «η κωμωδία δεν μου μίλαγε».
«Όπως η Αλίκη δεν ήθελε το δράμα, εγώ δεν ήθελα την κωμωδία. Την απωθούσα. Και στο θέατρο ακόμη…» είχε πει.
Ακόμα και ο Φίνος δεν ήθελε τον Κούρκουλο για κωμωδίες, αφού είχε καταλάβει ότι δεν του ταίριαζαν. Μάλιστα, όταν μια φορά ο Γιάννης Δαλιανίδης του είχε μιλήσει για τον Κούρκουλο, του είχε πει ο Φίνος «Μην μου ξαναμιλήσεις για αυτόν. Θέλεις να σου φέρω τις μπομπίνες από την “Κυρία Δήμαρχο” που έπαιξε, για να δεις ότι ο άνθρωπος δεν κάνει για κωμωδία; Δεν θέλω να ξανακούσω γι’ αυτόν».
Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα τον επέλεξε ο ίδιος για να πρωταγωνιστήσει στον «Κατήφορο», επιλογή που απεδείχθη άκρως επιτυχημένη και ήταν η γέφυρα για να «χτιστεί» μια εξαιρετική σχέση του Φίνου με τον Κούρκουλο, η οποία κράτησε πολλά χρόνια.
