Τις περισσότερες φορές, ήταν εκείνοι οι δευτεραγωνιστές που ομόρφαιναν μία ταινία και πρόσδιδαν νόημα στην πορεία των κεντρικών πρωταγωνιστών.
Ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης είναι μία περίπτωση ενός ηθοποιού που έγινε γνωστός ως ο ευαίσθητος και χαμηλών τόνων ζεν πρεμιέ που υποφέρει από τα κακά κορίτσια που συναντά στο διάβα του.
Θυμίζοντας εκείνα τα παιδικά παραμύθια, στα οποία ένας πρίγκηπας έρχεται και με ένα φίλημα επαναφέρει την πριγκίπισσα στη ζωή.
Στον Ελληνικό Κινηματογράφο, ο Βουλγαρίδης υπήρξε μία σιωπηλή δύναμη, κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια τις πιο ευαίσθητες πτυχές των γυναικών που η μοίρα της οδήγησε στη σκληρότητα, στη συναισθηματική ψυχρότητα, ακόμα και στο έγκλημα.
Στον “Κατήφορο“, ο συναισθηματικός Πέτρος κρατάει το χέρι της Ρέας (Ζωή Λάσκαρη), δείχνοντας στην ίδια ότι η αγάπη του δεν κλονίστηκε και θα την περιμένει όταν αποφυλακιστεί.
Στον “Εγωισμό” είναι ξανά το καλό παιδί που βοηθάει για δεύτερη φορά τη Ζωή Λάσκαρη να ταπεινωθεί και να αγαπήσει πραγματικά, όταν η ίδια επιθυμούσε μόνο να εκμεταλλεύεται συναισθηματικά και δεν πίστευε στον πραγματικό έρωτα.
Στη γνωστότερη κινηματογραφική του Παρουσία, στο “Δόλωμα“, ο ίδιος μεταμορφώνει την Αλίκη Βουγιουκλάκη η οποία έχει οδηγηθεί στο δρόμο του αγοραίου έρωτα με μία παιδική ηλικία γεμάτη τραύματα και ελλείψεις.
Ο συνεσταλμένος του χαρακτήρας της δίνει ένα καινούργιο νόημα ζωής, λειτουργεί ως ένας αποσυμπιεστής της ψυχικής έλλειψης που προσφέρει αισιόδοξη οπτική απέναντι στη ζωή.
Κάθε κινηματογραφική εποχή έχει ανάγκη έναν ρομαντικό “Δον Κιχώτη” που θεωρεί ότι με τη δύναμη της αγάπης μπορεί να αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων, όταν η ψυχρή λογική πιστεύει ακλόνητα ότι από το πεπρωμένο του δε γλιτώνει κανείς.
Ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης υπήρξε αυτή η σιωπηλή παρουσία που πάντοτε ζέσταινε με τη χαμηλών τόνων παρουσία του την καρδιά της σκληρής πρωταγωνίστριας, αλλάζοντας πορεία στη σκληρή μοίρα της που την ήθελε πάντοτε σκληρή και δυστηχισμένη.
Η πίστη στη δύναμη της αγάπης δε σταματά να είναι δύναμη των αβάσταχτα ρομαντικών ανθρώπων, εις πείσμα των αποστεγνωμένων συναισθηματικά εποχών μας…
Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.
