Η Γεωργία Βασιλειάδου αγαπούσε πολύ τον Βασίλη Αυλωνίτη. Οι δύο ηθοποιοί είχαν μια σπάνια σχέση. Η στενή φιλία που τους έδενε ήταν απόρροια της φοβερής χημείας που είχαν εντός αλλά και εκτός σκηνής.
Εκείνη την εποχή, άπαντες έλεγαν ότι οι δυο τους πραγματοποιούσαν συνεννόηση με… τα μάτια. Φυσικά, ελέω της φιλίας τους, υπήρχαν και τα αντίστοιχα πειράγματα, ή καλύτερα, η ευκολία για να ειπωθούν… δυο κουβέντες παραπάνω.
Η συνεύρεση επί σκηνής του Βασίλη Αυλωνίτη με τη Γεωργία Βασιλειάδου ήταν κάτι μοναδικό. Η χημεία τους σπάνια. Η φιλία τους σπανιότερη. Μιλούσαν με τα μάτια.
Ο Αυλωνίτης είχε πάθος με τα χαρτιά και τον ιππόδρομο. Έχανε πολλά λεφτά και αναγκαζόταν να παίξει σε ταινίες χαμηλότερης ποιότητας προκειμένου να κάνει το «χόμπι» του.
Η Βασιλειάδου, για να τον προστατεύσει, του πρότεινε να της δώσει τα λεφτά του να του τα φυλάει, ώστε να μην παρασύρεται. Έτσι κι έγινε.
Κάποια στιγμή όμως δεν άντεξε άλλο και της ζήτησε επίμονα τα χρήματα.
Εκείνη τον αποκάλεσε «κεφάλα» και του τα έδωσε.
Τον φώναζε έτσι γιατί θεωρούσε ότι έκανε μεγάλο κακό στον εαυτό του.
Παλιοί συνάδελφοι του ηθοποιού θυμούνται ότι ο Αυλωνίτης είχε γίνει αρκετά απόμακρος εξαιτίας αυτού του πάθους.
