Ζωή Φυτούση: Το αστέρι της Ζωής

Ζωή Φυτούση: μια καλλιτέχνης με διπλή ιδιότητα. Ηθοποιός και τραγουδίστρια. Η υγρή και ζεστή φωνή της μάγεψε το Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος της έγραψε τα: “Το μαντολίνο”,”Ο Ταχυδρόμος πέθανε” και “Τ΄αστέρι του Βοριά”. Τραγούδια που της έδωσαν το διαβατήριο για μια μεγάλη καριέρα.

Μια καριέρα γεμάτη θέατρο, κινηματογράφο και τραγούδι. Μια καριέρα σφραγισμένη από το ταλέντο και το ήθος μιας σπάνιας γυναίκας που στις 23 Ιουλίου 2017 πέρασε στην αθανασία αφήνοντας τα δικά της σημάδια στον ελληνικό πολιτισμό.

Η Ζωή Φυτούση γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 4 Σεπτεμβρίου στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 30. Από πολύ μικρή έδειξε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες της καθώς έδινε κείμενα και άρθρα σε περιοδικά της εποχής. Σπούδασε στη  Δραματική σχολή Ελληνικού Ωδείου και η πρώτη επαφή της με τη δισκογραφία έγινε το 1956, όταν μαζί, με την επίσης σπουδαία Μπεάτα Ασημακοπούλου, ηχογράφησαν σε δίσκο γραμμοφώνου το “Τριανταφυλλάκι” των Ζοζέφ Κορίνθιου και Νίκου Φατσέα.

Η συνάντηση της με το Μάνο Χατζιδάκι θα γίνει στις αρχές της δεκαετίας του 60, με αφορμή την παράσταση του “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” (Θέατρο Αθηνών, χειμερινή περίοδος 1961-62). Εδώ τραγούδησε το “Μαντολίνο” και το “Ο Ταχυδρόμος πέθανε”. Την επομένη της πρεμιέρας ο Κλέων Παράσχος (“Καθημερινή”) και ο Μπάμπης Κλάρας (“Βραδυνή”) γράφουν πραγματικούς ύμνους για τη νεαρή Ζωή με την υπέροχη φωνή και την επιβλητική της παρουσία επάνω στη σκηνή.

Η συνεργασία της με το Μάνο Χατζιδάκι θα συνεχιστεί με την “Οδό Ονείρων”, μια μουσικοθεατρική παράσταση που ανέβηκε τον Ιούνιο του 1962 στο θερινό θέατρο “Μετροπόλιταν”. Η Ζωή τραγουδά το “Τρένο” αλλά και τις “Αδελφές Τατά” (ντουέτο με τη Μάρω Κοντού). Τα τραγούδια της παράστασης κυκλοφορούν σε δίσκο 33 στροφών από τη Minos – EMI.

Το επόμενο θεατρικό της βήμα θα γίνει δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη με το πολυδάπανο και πολυπρόσωπο έργο του Τζώρτζ Μπέρναρ Σω “Καίσαρ και Κλεοπάτρα”. Εδώ η Ζωή τραγουδά για μια “Κοιμισμένη πριγκίπισσα”.

Η πρεμιέρα γίνεται στις 11 Οκτωβρίου 1962 και την παρακολουθούν ο Πρόεδρος της κυβέρνησης και η κ. Καραμανλή, ο Πρόεδρος της βουλής κ. Ροδόπουλος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και η κ. Κανελλοπούλου, μέλη της κυβέρνησης αλλά και η πιο εκλεκτή μερίδα της Αθηναϊκής κοινωνίας.

Οι κριτικές έγραψαν επαινετικά λόγια για την παράσταση, αλλά το κοινό βρήκε το έργο βαρύ. Με τον ίδιο θίασο μέσα στην ίδια σεζόν θα ανέβουν τα “Χτυποκάρδια στο θρανίο”. Η Ζωή συμμετέχει και σε αυτή τη παράσταση.

Παράλληλα με τις πρώτες θεατρικές επιτυχίες της μπαίνει στη ζωή της και ο κινηματογράφος.

Η πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση θα γίνει το 1957 στη κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου “Ο Γυναικάς” (παραγωγή της Άνζερβος). Θ’ ακολουθήσουν τα φιλμ: “Ο Ηλίας του 16ου”(1959), “Φτωχαδάκια & λεφτάδες”(1961), “Το Ταξίδι”(1962, εδώ ερμηνεύει “Τα δάκρυα μου είναι καυτά”, που γίνεται μεγάλο σουξέ την εποχή εκείνη και κυκλοφορεί σε δίσκο 45 στροφών), “Οι γυναίκες θέλουν ξύλο”(1962, όπου ερμηνεύει το ομώνυμο τραγούδι των Λέανδρου Κοκκόρη & Στέφανου Φωτιάδη), “Η Αθήνα τη νύχτα” (1962, με σκηνές από την ιστορική παράσταση “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”) “Η Ψεύτρα”(1963), “Ο εαυτούλης μου”(1964) και άλλες.

Επιλεκτικά και προσεγμένα υπήρξαν και τα βήματα της στη δισκογραφία. Η Ζωή Φυτούση αρχικά υπογράφει συμβόλαιο με την εταιρεία Columbia και λίγο αργότερα με την Odeon – Parlophone.

Ηχογραφεί σε δίσκους 45 στροφών μεταξύ άλλων τα: “Βαριά ειν΄η καρδιά μου”(των Ξαρχάκου – Δημόπουλου από τη ταινία “Αμοκ” η μελωδία είναι η ίδια με το “Τα τρένα που φύγαν”), “Κάμε το πόνο σου χαρά”(των Χατζιδάκι – Γκάτσου), “Για χατήρι σου”(των Ξαρχάκου – Γκούφα),”Πώς τον αγαπώ”(των Λοϊζου – Παπαδόπουλου από τη ταινία “Μίνι φούστα και καράτε”) και άλλα.

Το 1966 ηχογραφεί σε 45αρι δίσκο τα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα “Σήκω χόρεψε συρτάκι” και “Δημήτρη μου Δημήτρη μου”. Τα είχε ερμηνεύσει αρχικά στη ταινία “Η κόρη μου η σοσιαλίστρια” η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το 2007 η δισκογραφική εταιρεία ΕΜΙ παρουσιάζει το συλλεκτικό cd “Τα τραγούδια μιας ζωής”, με 25 σπάνιες ηχογραφήσεις της μεγάλης ερμηνεύτριας.

Η σχέση της με τη μικρή οθόνη ξεκινά το 1973 με τη συμμετοχή της στο σίριαλ “Ο Ονειροπαρμένος”  και θα ακολουθήσουν οι εμφανίσεις της στα: “Εκείνες κι εγώ”(1976), “Λωξάντρα”(1980), “Το κεφάλι της Μέδουσας”(1993) και το 2011 θα την δούμε ως γκεστ σταρ στη “Πολυκατοικία” του Mega. Το 2012 θα κάνει τη τελευταία δημόσια εμφάνιση της στη ψυχαγωγική εκπομπή “Στην υγεία μας”, όπου και θα ερμηνεύσει τα “Δάκρυα μου είναι καυτά”, μαγεύοντας το τηλεοπτικό κοινό.

Καθόλη τη διάρκεια της ζωής της δεν έπαψε να γράφει. Το ποίημά της “Κανείς, μα κανείς” βραβεύτηκε και περιελήφθη στην Anthologia di poeti Italiani e Greci, Academia Internationale di Propaganda Culturale, 1996.

Συνεργάστηκε με την Ελληνική Αγωγή για την έκδοση του βιβλίου “Εργασίαι Σπουδαστών” και φυσικά κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τα βιβλία της “Το μαγικό βιβλίο”, “Παρ΄ εκτός”, “Τάφος εδώ δεν είναι”, “Μια σφαίρα” και “Βοήθεια, θέλω να ζήσω”. Το 2008 από τις εκδόσεις Ερωδιός εκδίδεται το βιβλίο της Μένανδρος, Γνώμαι Μονόστιχοι, σε έμμετρη απόδοση, από την ίδια.

Τιμητικές διακρίσεις για το σύνολο της προσφοράς της, ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος έχει λάβει από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και το Γενικό Επιτελείο Στρατού.

Το 2017 η Ζωή Φυτούση πέρασε στην αθανασία έπειτα από πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Η προσφορά της στον πολιτιστικό και πνευματικό τομέα υπήρξε τεράστια υπηρετώντας αρχές και αξίες, αφήνοντας παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.

Την ευχαριστούμε για όλα!!!

Ζωή Φυτούση: Φιλμογραφία

Γράφει ο Ηλίας Τάσκου / δημοσιογράφος / iliasamfipoli@gmail