Τα καλοκαίρια της αγάπης στα Μάταλα

Μάταλα
Advertisement

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, τα Μάταλα, ένας φτωχός ψαράδικος οικισμός στη νότια Κρήτη, άρχισε να δέχεται τους πρώτους επισκέπτες του από τον έξω κόσμο.

Advertisement

Νεαρά αγόρια και κορίτσια από την Ευρώπη και την Αμερική, εκπροσώπους των νεανικών κινημάτων της εποχής που μαγεύτηκαν από την άγρια ομορφιά του τοπίου και τις σπηλιές στις οποίες κάποτε κατοικούσαν τρωγλοδύτες. Πρώτα ήταν οι μπίτνικς και ακολούθησαν οι χίπις.

Το μυστικό της παραλίας με τις σπηλιές άρχισε να διαδίδεται από στόμα σε στόμα και γρήγορα τα Μάταλα απέκτησαν παγκόσμια φήμη με αναφορές στο διεθνή Τύπο και αναδείχτηκαν σε μήλο της Έριδας για την τοπική κοινωνία και την Ελλάδα, καθώς η ελευθεριότητα των επισκεπτών και η αγάπη για το γυμνισμό και τη μαριχουάνα προκάλεσαν τη μήνι της Εκκλησίας και την παρέμβαση του στρατιωτικού καθεστώτος.

matala

Χίπις απ’ όλον τον κόσμο έμειναν στις περίφημες σπηλιές των Ματάλων, διαμορφώνοντας μία ιδιότυπη διεθνή κοινότητα, τα μέλη της οποίας προκαλούσαν με το χαλαρό και εναλλακτικό τρόπο ζωής τους.

Aνάμεσα σε αυτούς ήταν και η Joni Mitchell. H τραγουδοποιός επισκέφθηκε τα Μάταλα στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ήδη διάσημη, και έμεινε για αρκετό καιρό. Το τραγούδι «Carey» από τον κλασικό δίσκο της «Blue» αναφέρεται στην περίοδο εκείνη και ειδικότερα στον έρωτα που γνώρισε η Mitchell μέσα στις σπηλιές.

Τα καλοκαίρια της αγάπης στα Μάταλα έλαβαν τέλος με την παρέμβαση της αστυνομίας και η διανυκτέρευση στις σπηλιές απαγορεύτηκε διά νόμου. Ο μύθος όμως είχε ήδη γραφτεί. Πολλοί από τους ελεύθερους και ωραίους επισκέπτες επέλεξαν να ζήσουν μόνιμα στην Κρήτη. Άλλοι έφυγαν, αλλά ο δρόμος τους τους ξαναέφερε στο νησί.

Το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Βαρελά «Hippie Hippie, Matala, Matala» αφηγείται την ιστορία μέσα από ανμνήσεις ντόπιων και επισκεπτών. Δείτε το trailer.

Τώρα, αν και οι μέρες του κοινοβίου είναι παρελθόν, κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται στα Μάταλα ένα μεγάλο μουσικό φεστιβάλ, που προσελκύει το δικό του κοινό συνεχίζοντας την ιστορία επάξια.

Mιχάλης Αργυρόπουλος

elenasdiary.com

Προηγούμενο άρθροΑλέξης Δαμιανός (1921-2006)
Επόμενο άρθροΌταν οι Αθηναίοι έκαναν μπάνιο στα Αστέρια Γλυφάδας