Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως όταν ένας γάιδαρος γκάριζε προτού αρχίσει μια μάχη, αυτό ήταν σημάδι των θεών που τους προειδοποιούσαν για την νίκη. Ήταν δηλαδή ένας καλός οιωνός.
Κάποτε ο Φωκίωνας ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδόνες του Φιλίππου, αλλά δεν ήταν τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, επειδή οι στρατιώτες του ήταν λίγοι.
Τότε αποφάσισε να αναβάλει για λίγες μέρες την επίθεση, ώσπου να του στείλουν τη βοήθεια που του είχαν υποσχεθεί οι Αθηναίοι.
Πάνω όμως, που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση, άκουσε ξαφνικά το γκάρισμα ενός γαϊδάρου απ’ το στρατόπεδό του.”Κατά φωνή κι ο γάιδαρος!” αναφώνησε ενθουσιασμένος ο Φωκίωνας.Έτσι διέταξε επίθεση και στη μάχη που ακολούθησε, κατάφερε και νίκησε τους Μακεδόνες.
Από τότε η φράση έμεινε, και την λέμε συχνά, όταν μιλάμε για κάποιον γνωστό ή φίλο μας, και τον βλέπουμε ξαφνικά μπροστά μας.
