Οι συμβουλές της Τζένης Καρέζη στα 16χρονα κορίτσια

συμβουλές
Advertisement

Τον Ιούνιο του 1974, αθηναϊκή εφημερίδα ζήτησε από γνωστές ηθοποιούς να κάνουν ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, τότε που ήταν 16 ετών, και να μοιραστούν τις αναμνήσεις τους. Μία από αυτές ήταν και η Τζένη Καρέζη.

Advertisement

Μεγαλωμένη σε συντηρητικό περιβάλλον και σε μια ούτως ή άλλως πιο συντηρητική εποχή, η Τζένη νοσταλγούσε τα χρόνια εκείνα της αθωότητας και παράλληλα αποκάλυπτε τι θα συμβούλευε η ίδια την κόρη, που ήλπιζε ν’ αποκτήσει, όταν θα έφτανε στην ευαίσθητη εκείνη ηλικία.

Τζένη Καρέζη

Το ενδιαφέρον στην απάντηση της Καρέζη, όμως, δεν ήταν μόνο οι αναμνήσεις ή η συμβουλή που έδινε, αλλά η μετριοπάθειά της ηθοποιού, η αναγνώριση ότι οι εποχές αλλάζουν και μαζί και ο τρόπος που σκέφτονται οι άνθρωποι.

Πρόκειται για μια υποδειγματική απάντηση, που επιβεβαίωνε το μεγαλείο της Καρέζη όχι μόνο ως ηθοποιού, αλλά και ως ανθρώπου.

-Βλέποντας τα σημερινά κορίτσια, αυτές τις δυναμικές τινέιτζερ, που ζουν τη δική τους εποχή, καταλαβαίνω πόσο καθυστερημένα ήταν συγκριτικά τα δικά μας εφηβικά χρόνια.

Μακριά φορέματα, τσιτωμένα μαλλιά, μαθήματα και κάποτε κανένα σχολικό παρτάκι.Ούτε κέντρα, ούτε κομμωτήρια.Και σκληρός πόλεμος για ν’ αποσπάσεις την έγκριση των δικών σου, αν ήθελες να παίξεις στο θέατρο.

Όλοι ίσως θυμόμαστε με ρομαντική διάθεση την εφηβεία μας: ερωτικές ιστορίες που έπλαθε η φαντασία μας μάλλον παρά η πραγματικότητα, δίψα για ζωή, αγωνίες και μελαγχολίες…

Ήταν πάντως τελείως διαφορετικός ο τρόπος που εγώ τουλάχιστον αντιμετώπιζα την ζωή.

Διαφορετικός από εκείνον των σημερινών κοριτσιών.Ίσως ανεδαφικός, όμως πιο παιδικός, πιο όμορφος.Για μένα βέβαια.Με τρομάζει ο ερωτικός κυνισμός των σημερινών κοριτσιών.

Ορισμένων τουλάχιστον.Ίσως όλα να είναι φυσικά.Κανένα κοινωνικό φαινόμενο δεν είναι χωρίς εξήγηση.Η κοινωνία προχωρεί, ο τρόπος σκέψεως αναπροσαρμόζεται, αλλάζει, τίποτα δεν μπορεί να μας γυρίσει πίσω.Για τη σημερινή Τζένη, πάντως, τα δεκάξι της χρόνια μένουν μια όαση.

Μοναδική εποχή, γιομάτη ευπιστία, όνειρα, τρυφερότητα, ρομαντισμό. Θα θελα η κόρη που ελπίζω να αποκτήσω να ζήσει κι εκείνη έτσι την εφηβεία της, χωρίς μεγάλη ελευθερία.Να είναι κοριτσάκι στα δεκάξι κι όχι μικρή γυναίκα.

Οι εμπειρίες θα ‘ρθουν, τα χρόνια θα περάσουν.Αρκεί να ξέρεις να κάνεις όνειρα, να περιμένεις και να προσπαθείς.

Προηγούμενο άρθροΌλγα αγάπη μου 1967-1968
Επόμενο άρθροΤο χτύπημα στο κεφάλι της Ρένας Βλαχοπούλου