Γιάννης Παπαϊωάννου 1913-1972

Γιάννης Παπαϊωάννου
Advertisement

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το παρατσούκλι του ήταν Ψηλός ή Πατσάς.

Advertisement

Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά, στις Τζιτζιφιές, όπου ζούσαν οι θείοι του και η υπόλοιπη οικογένεια. Στη δουλεία μπήκε από μικρός. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο.

papaioannou
O Γιάννης Παπαϊωάννου λίγες ώρες πριν σκοτωθεί.

Το 1928 ο Γιάννης Παπαϊωάννου ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα, αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο. Έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό του, η μητέρα του τού έκανε δώρο ένα μαντολίνο για να σταματήσει να παίζει. Η ζωή του άλλαξε, όταν μια μέρα άκουσε σε μια ταβέρνα Το μινόρε του τεκέ του Γιάννη Χαλκιά. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε μπουζούκι. Το ερωτεύτηκε και το υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του.

Στο πάλκο ο Γιάννης Παπαϊωάννου πρωτανέβηκε το 1933. Στη σαραντάχρονη πορεία του έγραψε πάνω από 800 τραγούδια, περιόδευσε σε Ελλάδα και Αμερική, και ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών, μουσικών και τραγουδιστών. Η Φαλιριώτισσα, Βαδίζω και παραμιλώ, Καπετάν Αντρέα Ζέππο, Πριν το χάραμα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, είναι μερικά μόνο από τα διαχρονικά τραγούδια του που άφησε ως κληρονομιά.

Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου του 1972, καθώς μετά τη δουλειά πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Καλλιθέας. Στη μνήμη του, ο Βασίλης Τσιτσάνης -κουμπάρος, φίλος και συνεργάτης του για πολλά χρόνια- έγραψε, “Το τραγούδι του Γιάννη” που τραγουδά η Πόλυ Πάνου.

Γιάννης Παπαϊωάννου: Φιλμογραφία

ΈτοςΤίτλος ταινίας
1962Κατηγορούμενος ο έρως 
1963Αμαρτίες γονέων 
1963Ο μπαμπάς μου κι εγώ 
1964Η Μοδιστρούλα 
1965Κλαίω και σ’ αναζητώ 
1966Κάποια μάννα αναστενάζει 
1968Ελπίδες που ναυάγησαν 
1968Καταραμένη ώρα 
1969Τα παιδιά του λιμανιού 
1970Κατηγορώ τους δυνατούς 

Πρηροφορίες άρθρου: retrodb.gr, sansimera.gr

Προηγούμενο άρθροΘα έρθει η Βουγιουκλάκη το βράδυ
Επόμενο άρθροΜατωμένα Χριστούγεννα 1951-1952