Το έργο “Τρεις Ψηλές Γυναίκες” είναι ένα δημιούργημα του Αμερικανού συγγραφέα Edward Albee.
Γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90 και η θεματολογία του παραπέμπει στο κλασικό του αριστούργημα “Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ”. Το στόρι περιστρέφεται γύρω από μια περίεργη συνάντηση τριών γυναικών: μιας 91χρονης με δυο άλλες, που η καθεμιά ενσαρκώνει μια νεότερη ηλικία της, εκείνη των 52 και εκείνη των 26 χρόνων.
Ο συγγραφέας περνάει από το θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων, όπως το ανέπτυσσε σε προηγούμενα έργα του, στην αντιμετώπιση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος της εποχής μας: την αυτογνωσία. Πρόκειται για ένα έργο με πολύ χιούμορ, μα που ταυτόχρονα είναι σκληρό και γεμάτο αλήθειες.
Στην Ελλάδα οι “Τρεις Ψηλές Γυναίκες” παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τη θεατρική περίοδο 1995-96 στο θέατρο Αθηνών και στους τρεις ρόλους πρωταγωνιστούσαν η Κατερίνα Μαραγκού και δυο κυρίες με μια τεράστια πορεία στο χώρο του θεάματος, η Ελένη Χατζηαργύρη και η Ζωή Λάσκαρη.
Τη μετάφραση υπογράφει ο Ερρίκος Μελιές ενώ η σκηνοθεσία ήταν του σπουδαίου Ανδρέα Βουτσινά. Η ίδια μετάφραση χρησιμοποιήθηκε και στο πρόσφατο ανέβασμα του έργου από τη Μπέτυ Αρβανίτη,τη Μαρία Κεχαγιόγλου και τη Νεφέλη Κουρή. Στη παράσταση του 1995 τη μουσική γράφει ο Βασίλης Δημητρίου.
Ένας συνθέτης στρατευμένος στο καλό ελληνικό τραγούδι, που με τις μουσικές του είχε ήδη ντύσει τηλεοπτικές σειρές, θεατρικές παραστάσεις αλλά και κινηματογραφικές ταινίες. Άλλωστε ήταν αυτός που χάρισε σπουδαίες επιτυχίες στους Δήμητρα Γαλάνη, Χαρούλα Αλεξίου, Καίτη Χωματά, Πόπη Αστεριάδη, Γιάννη Καλατζή και Γιώργο Μαρίνο.
Τα τραγούδια του “Χαλασιά μου” και “Μαρία με τα κίτρινα” έγιναν τεράστιες διεθνείς επιτυχίες. Στο θεατρικό “Τρεις Ψηλές Γυναίκες” ο Βασίλης Δημητρίου υπογράφει ένα εξαιρετικό σάουντρακ (ανέκδοτο δισκογραφικά) για σόλο βιολοντσέλο με σολίστ τον Κώστα Θέο.
