Πάντοτε είχα παράπονο που η τηλεόραση δε βάζει σε επανάληψη σχεδόν ποτέ την αγαπημένη μου σειρά ‘’Μεν και Δεν’’ ή τη βάζει σε αρκετά πρωινές ώρες.
Ανέκαθεν τη θεωρούσα ως μία από τις κορυφαίες στιγμές του Χάρη Ρώμα στην τηλεόραση, ο κωμικός τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να αποδώσει τις ταξικές διαφορές ήταν πρωτότυπος και ιδιαίτερος.
Παρά το γεγονός ότι οι κύριοι χαρακτήρες είχαν σημαντικά ελαττώματα, ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειριζόταν το σενάριο σε έκανε να βλέπεις την ευχάριστη πλευρά ενός αριβιστή και φιλοχρήματου δικηγόρου, μίας ελαφρόμυαλης και φιλήδονης γυναίκας, ενός τεμπέλη άνεργου που προσπαθεί να ‘’μαδήσει’’ τον πλούσιο γείτονά του με κάθε ευκαιρία και μίας ‘’κούκου’’ καλλιτέχνιδος που θεωρεί πως η τέχνη είναι αντάξια αυτής που φιλοξενείται στο μουσείο του Λούβρου. Τα σημαντικά ελαττώματα μετατρέπονταν σε μία ανεξάντλητη πηγή γέλιου και έμπνευσης για κάτι θετικό.
Αυτό όμως που με έκανε να αγαπήσω αυτή τη σειρά, είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έδωσε σε ένα χαριτωμένο τετράποδο, μία αξιαγάπητη σκυλίτσα! Η μικρή Τερέζ ήταν κανονική πρωταγωνίστρια, αμειβόταν και διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις πολλών επεισοδίων.
Νομίζω πως υπάρχουν και άλλοι τηλεθεατές που αποζητούν να παιχτεί ξανά η σειρά σε μία ώρα ευρείας εμβέλειας, αφού πλέον η συνεχής προβολή των ίδιων σειρών και προγραμμάτων εδώ και ολόκληρα χρόνια, τα έφτασε πλέον και σε ένα επίπεδο κορεσμού.
Ίσως κάποτε εισακουστούμε…
Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.