Η Φλωρέττα Ζάννα αν και με μόνο εννέα ταινίες στο ενεργητικό της κατάφερε να αφήσει το σημάδι της στον παλιό καλό Ελληνικό κινηματογράφο και να χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο κομψές γυναίκες εκείνης της εποχής. Η ξαφνική της αποχώρηση από την υποκριτική το 1968 μετά το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας “Η αρχόντισσα κι ο αλήτης” για πολλούς αποτέλεσε μυστήριο καθώς δεν μίλησε ποτέ για τους λόγους που την ώθησαν να πάρει αυτή την απόφαση.
Πενήντα ένα χρόνια μετά και λίγο καιρό πριν φύγει απ ‘τη ζωή μου παραχώρησε μια αποκλειστική συνέντευξη όπου μου μιλάει για την ίδια καθώς και για τον σύζυγό της, τον σπουδαίο σκηνοθέτη της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου, Ντίνο Δημόπουλο, που με τις ταινίες του έκανε σταρ την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη και πολλούς ακόμα καλλιτέχνες.
Καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω που δεχτήκατε να μου μιλήσετε για σας άλλα και για τον σύζυγό σας, Ντίνο Δημόπουλο.
Να ‘σαι καλά, είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσω από το 1969 που αποφάσισα να εγκαταλείψω την υποκριτική, αν και μου ζήτησαν πάρα πολλές φόρες όλα αυτά τα χρόνια μα δεν ήθελα.
Είστε έτοιμη να αρχίσουμε;
Πανέτοιμη.
Εσείς βγήκατε αμέσως σαν πρωταγωνίστρια;
Ναι με την “ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ” το 1959 μια ταινία που για τότε είχε μια πρωτοτυπία, είχε δύο διαφορετικά φινάλε, ένα καλό κι ένα άσχημο. Όμορφη ανάλαφρη ταινία.Την οποία σκηνοθέτησε ο μετέπειτα σύζυγος σας Ντίνος Δημόπουλος. Πώς ήταν αυτή η πρώτη σας συνεργασία;Εκεί ο Ντίνος ήταν πολύ αγχωμένος, μπορεί να ήταν ευχαριστημένος που έπαιζα, όπως κι εγώ, άλλα η συνεργασία μας ήταν και στενάχωρη γιατί δύο άνθρωποι που είχαν τέτοιο πάθος μεταξύ τους δεν μπορούσαν να συνεργαστούν καλά. Επίσης είχα και πάρα πολύ τρακ.
Πώς γνωριστήκατε μαζί του;
Γνωριστήκαμε όταν εγώ ήμουν στον χορό του αρχαίου δράματος και ο Ντίνος ήταν βοηθός του Μινωτή και πηγαίναμε με το τρένο ή το πούλμαν στον χώρο που θα γινόταν η παράσταση και εγώ κοιτούσα έξω απ’το παράθυρο, τι πιο απλό. Τότε ήρθε ο Ντίνος και πιάσαμε την κουβέντα, δεν χρειαζόταν κάτι άλλο, την άλλη μέρα αν μπορούσαμε θα ήμασταν παντρεμένοι. Τόσο απότομο ήταν το ταίριασμα μεταξύ μας.
Όταν έκανε γύρισμα με σας πώς ήταν η κατάσταση;
Με μένα είχε μια διαφορά, είχε τρακ αν θα είμαι καλή, αν τα πω καλά. Ήταν πάντα αγχωμένος όταν γύριζα ταινία μαζί του και με άγχωνε και μένα, γι’αυτό και σταμάτησα.
Ο λόγος λοιπόν που σταματήσατε ήταν αυτός;
Όχι μόνο αυτός, άλλα και αυτός.
Πρωταγωνιστήσατε μόνο σε εννιά ταινίες και σε μια συνεργαστήκατε και με την Ρένα Βλαχοπούλου.
Ναι στην ταινία “ΌΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΑΤΑ” του Αλέκου Σακελλάριου και στην οποία μάλιστα είχε συμβεί το εξής. Ξεκίνησαν κανονικά τα γυρίσματα μα κάποια στιγμή λόγω οικονομικών θεμάτων σταμάτησαν και συνεχίστηκαν πάλι λίγους μήνες αργότερα που κατά την διάρκεια αυτών εγώ είχα μείνει έγκυος και για να μην φαίνεται η κοιλιά μου ο Αλέκος Σακελλάριος μου έκανε σχεδόν μόνο κοντινά πλάνα ενώ σε κάποια γενικά φρόντιζα να φοράω φαρδιά ρούχα. Άλλα σε κάποιες σκηνές αν παρατηρήσεις προσεκτικά θα δεις πως φαίνεται η κοιλιά μου λίγο.
Παρατήρησα πως σε έναν τοίχο έχετε κρεμασμένη μια αφίσα από τις “ΚΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ”. Τι θυμάστε από εκείνη την ταινία;
Ήταν μια πολύ καλή και χαριτωμένη ταινία στην οποία ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν πολύ καλός, θεός.
Εκεί έκανε και η Νόρα Βαλσάμη την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο.
Η Νόρα τότε ήταν πολύ μικρή και γλυκιά. Άλλα έχω την εντύπωση πως “ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΒΑΣΟΥΛΑ” ήταν η ταινία της ζωής της, παρόλο που δεν είχε εμπορική επιτυχία. Όπως εμπορική επιτυχία δεν είχε ούτε το “ΑΜΟΚ” άλλα ούτε και το “ΤΑΞΙΔΙ” με την Αλίκη, κι αυτό γιατί ο κόσμος την είχε μάθει αλλιώς κι όχι να πεθαίνει στο τέλος.
Κάτι που δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό είναι πως έχετε υπογράψει και το σενάριο μιας κινηματογραφικής ταινίας με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Ναι είχα γράψει την “ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ” σε συνεργασία με τον Λάκη Μιχαηλίδη χρησιμοποιώντας το αληθινό μου όνομα, Ανθή Δημοπούλου. Εξ’ου και το όνομα της ηρωίδας που υποδύθηκε η Αλίκη, “ΜΥΡΤΩ” όπως έλεγαν την κόρη μας. Μα πριν λίγα χρόνια όταν πήρα τηλέφωνο έναν γνωστό σκηνοθέτη και του είπα πώς είναι τα ποσοστά για το μισό σενάριο αυτής της ταινίας μου είπε πως ο άλλος συνσεναριογράφος, ο Λάκης Μιχαηλίδης, υπέγραψε πως ήταν όλο δικό του το κείμενο.
Τότε εγώ πήρα στο γραφείο για τα πνευματικά δικαιώματα και μου είπε η κοπέλα εκεί πως οι τίτλοι της ταινίας λένε ποιού ή ποιών ήταν το σενάριο και δεν ίσχυε πως υπέγραψε ο Μιχαηλίδης. Μετά παραδέχτηκαν ότι βρήκαν και το όνομα μου και λύθηκε το θέμα.
Δεν θέλατε να παίξετε κι εσείς στην ταινία αυτή;
Ήταν να παίξω μα για κάποιους λόγους αποφάσισα να μην το κάνω.
Το κοινό σας έχει έντονα στην μνήμη του σαν Ανέτα από την ταινία “Η αρχόντισσα κι ο αλήτης” με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Και το αστείο είναι πως σε αυτή την ταινία εγώ δεν έχω ούτε μια σκηνή μαζί της, εννοώ με την Αλίκη. Αυτή όμως ήταν η τελευταία μου ταινία αφού μετά σταμάτησα.
Δεν είχατε προτάσεις;
Είχα, μα η απόφασή μου να σταματήσω ήταν αμετάκλητη.
Εσείς από τις ταινίες που είχατε κάνει μαζί του σε ποια δυσκολευτήκατε σκηνοθετικά;
Σε όλες…
Και ποιά ταινία που είχατε κάνει υπό τις σκηνοθετικές του οδηγίες αγαπάτε πιο πολύ;
Το “ΑΜΟΚ” αγαπάω εγώ που ήταν η τρίτη μου ταινία, μα η δεύτερη μαζί του. Μάλιστα στα γυρίσματα είχα φάει ένα χαστούκι εκατό φορές για να πέσω στο σημείο που ήθελε. Ακόμα το θυμάμαι. Επίσης σε ένα σημείο που έπρεπε να περάσουμε τον Αμβρακικό κολλήσαμε βδέλλες, όμως δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε. Εκείνη την ώρα όλες φωνάζανε, άλλα εγώ επειδή ήταν ο Ντίνος δεν φώναζα έκανα υπομονή να τελειώσει το πλάνο διότι δεν ήμουν ελεύθερη στις ταινίες που με σκηνοθετούσε.
Πόσες φορές πήγαινε ένα πλάνο;
Ένα πλάνο πήγαινε 8 φορές, 5 ή και δύο, ανάλογα με την δυσκολία της σκηνής.
Με ποιους κάνατε πιο πολύ παρέα τότε;
Κάθε φορά κάναμε παρέα με αυτούς που γυρίζαμε ταινία. Δηλαδή πάντα η παρέα μας ήταν η ηθοποιοί που σκηνοθετούσε ο Ντίνος εκείνη την εποχή στο θέατρο ή τον κινηματογράφο ή έπαιζα εγώ μαζί τους.
Εσείς βλέπετε τις ταινίες σας όταν προβάλλονται στην τηλεόραση;
Όχι γιατί δεν βλέπω καθόλου ελληνική τηλεόραση παρά μόνο δελτία ειδήσεων. Όμως κάποιες φορές με παίρνουν και μου λένε “Έχει μια ταινία που παίζεις” και την βλέπω λίγο. Άλλωστε τις έχω όλες σε dvd.
Ο θάνατος του Φίνου πιστεύετε πως σταμάτησε τον Ελληνικό κινηματογράφο;
Όχι αφού τον κινηματογράφο τον σταμάτησε η τηλεόραση πιο πριν και μετά γίνανε πολύ λίγα πράγματα. Άλλα ο Φίνος τον δημιούργησε και τον ανέβασε πολύ ψηλά.
Ξεχωρίζετε κάποιον από τους μετέπειτα σκηνοθέτες του Ελληνικού κινηματογράφου;
Εγώ είχα και έχω πολύ εμπιστοσύνη στον Παντελή Βούλγαρη ο οποίος βρίσκει καλύτερη ταινία του Ντίνου την “Λόλα”. Άλλα ο κόσμος ακούει τον τίτλο και λέει “τι είναι αυτό”. Αυτό ήταν η ταινία που σύστησε στο κοινό την Βίκυ Μοσχολιού με το υπέροχο τραγούδι των Ξαρχάκου και Γκούφα σε εκείνο το μοναδικό πλάνο πάνω στο περβάζι.
Υπάρχει κάτι που αντιπαθείτε;
Το κουτσομπολιό, το οποίο ήταν πάντα έξω απ’το Δημοπουλέικο.
Είχατε ποτέ κάποια διαφωνία με τον σύζυγο σας;
Είχαμε μα όχι διαφωνία. Και τι εννοώ. Ο Ντίνος ζούσε για να ψαρεύει στον Σαρωνικό, έφευγε και ερχόταν μετά από δυο τρεις ώρες και του έλεγα “Με αφήνεις μόνη μου” γιατί αν και το σπίτι μας ήταν πάνω στην θάλασσα ήταν 300 μέτρα από το διπλανό και φοβόμουνα όταν ήμουν μόνη μου. Αυτό το χατίρι όμως δεν μου το έκανε ποτέ. Πάντως έφερνε πολλά ψάρια μικρά ή μεγάλα, ακόμα και χταπόδια.
Τι ρόλο έπαιζε το τάβλι στη ζωή σας;
(Γελάει) Πάρα πολύ μεγάλο. Ξέρω τάβλι από 8-9 ετών και είμαι πάρα πολύ καλή. Παίζαμε συχνά με τον Ντίνο άλλα και με την Τζένη που έμενε δίπλα.
Αν σας προτείνανε να γίνει η ζωή του ταινία θα δεχόσασταν;
Όχι δεν μπορούν να τον πιάσουν τον Ντίνο. Ο Ντίνος δεν πιάνεται ποτέ.
Αδυναμίες έχετε;
Ναι φυσικά, η μεγαλύτερη μου αδυναμία μου είναι ο εγγονός μου.
Δεν σκεφθήκατε ποτέ να ξαναεπιστρέψετε στην υποκριτική;
Όχι ποτέ, εκείνο το κεφάλαιο είχε κλείσει οριστικά για μένα.
Θέατρο βλέπετε;
Σπάνια. Αν και φέτος έχω ακούσει εξαιρετικά λόγια για μια παράσταση στο Εθνικό το “Ξύπνα Βασίλη” και έμαθα πως την έχει σκηνοθετήσει ο Μπινιάρης. Που εγώ και ο Ντίνος κάναμε πολύ παρέα με τους γονείς του.
Πιστεύετε πως τώρα έχουμε καλό ή κακό θέατρο;
Θα σου απαντήσω με κάτι που ο Ντίνος έλεγε συχνά “Να βλέπεις θέατρο κι ας είναι και κακό”. Γιατί ακόμα κι από μια κακή παράσταση έχεις κάτι να πάρεις.
Ας μιλήσουμε και για τον Ντίνο Δημόπουλο. Ξεκίνησε σαν ηθοποιός. Σκέφθηκε ποτέ να ξαναπαίξει;
Όχι, το επάγγελμα δεν το εκτιμούσε. Όταν γίνεις σκηνοθέτης σπάνια θέλεις να ξαναπαίξεις. Με την Λαμπέτη ο Ντίνος έπαιξε την κληρονόμο, μια μεγάλη επιτυχία που χάρη σε αυτή μετά τον θέλανε όλοι οι θίασοι. Μάλιστα είχε υπογράψει συμβόλαιο με τον Κρίτα και ήταν να πάει τουρνέ με την Αρώνη και τον Παππά, τους πρώτους ηθοποιούς εκείνης της εποχής άλλα κάτι έγινε και ματαιώθηκε.
Μετέπειτα ο Ντίνος συνήθιζε να λέει ότι βγήκε στο θέατρο για να πάει στην Αίγυπτο, του άρεσε σαν παιχνιδάκι αυτό. Άλλωστε συχνά έλεγε “Το επάγγελμα μου είναι ψαράς”.
Είχε καταλάβει πόσο σπουδαίος ήταν για τον Ελληνικό κινηματογράφο;
Όχι δεν νομίζω, ήταν πολύ σεμνός.
Είχε κάνει όμως τις πιο εμπορικές ταινίες.
Μπορεί, όμως αυτός να μην ήθελε να κάνει τις πιο εμπορικές, άλλα τις πιο καλλιτεχνικές.
Μα τα συνδυάζουν και τα δύο οι ταινίες του.
Ναι οι εμπορικές του Ντίνου δεν ήταν παίξε γέλασε, ήταν καλές ταινίες.
Απωθημένα είχε πάνω στην δουλειά του;
Βεβαίως και είχε. Έκανε ταινίες που δεν ήθελε να κάνει, αλλά ο Φίνος του έλεγε “Κάνε μια καλή, κάνε και μια πότε πότε εμπορική”.
Όταν έκανε το “ΑΜΟΚ” μια ταινία που δεν στηρίχθηκε όπως έπρεπε απ’την εταιρία, στεναχωρήθηκε;
Όχι, πίστεψε πως η ταινία απλά δεν άρεσε στον κόσμο.
Στεναχωριόταν όταν μια ταινία του δεν πήγαινε καλά εισπρακτικά;
Α ναι ναι πάρα πολύ.
Υπήρξε ταινία του που είπε “αυτή δεν έπρεπε να την γυρίσω”;
Ω βέβαια… Μα δεν πρέπει να το πω αφού ζουν αυτοί που παίζανε.
Με την Αλίκη έκανε πολλές ταινίες, τον εμπιστευόταν;
Ναι φυσικά, και γενικά όλοι οι ηθοποιοί. Συνεργαζόταν πολύ καλά με όλους, το μόνο που τον ενοχλούσε ήταν αν πήγαιναν με πρησμένα μάτια γιατί ήθελε οι πρωταγωνίστριες του να ήταν όμορφες κι όσο το δυνατόν πιο αδύνατες. Να μια μεγάλη του αδυναμία. Ήθελε λεπτές γυναίκες στις ταινίες του. Αφού όταν πάχυνε λίγο η Βουγιουκλάκη στις τελευταίες τους ταινίες υπέφερε πάρα πολύ. Γενικά η αισθητική του ήταν άλλη από αυτή την αισθητική που υπήρχε τότε.
Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη;
Κάποια στιγμή μια από τις δύο όταν είδε το σπίτι μας εδώ η Αλίκη ή η Τζένη είπε “Έχω βάλει κι εγώ ένα λιθαράκι εδώ μέσα”. Αυτό σήμαινε πως οι ηθοποιοί καταλάβαιναν πως βοηθούσαν τον σκηνοθέτη να κάνει εισιτήρια, όπως ο σκηνοθέτης βοηθούσε αυτές να γίνουν σταρ.
Μάλιστα η Αλίκη το μοναδικό βραβείο που πήρε ήταν για την Μανταλένα σε σκηνοθεσία του συζύγου σας;
Ναι γιατί τότε η Αλίκη εξέφραζε την εποχή της.
Με τον Ντίνο Ηλιόπουλο ήταν πολύ δεμένοι;
Ο Ντίνος τον θαύμαζε πάρα πολύ τον Ηλιόπουλο και περάσαμε πολύ ωραία στην θεατρική παράσταση το “Έκτο πάτωμα” άλλα και μετά όταν βγαίναμε έξω να φάμε η βρισκόμασταν σε κάποιο κι εγώ με την γυναίκα του καθόμασταν σε μια άκρη κι αυτοί μέχρι το πρωί μιλούσαν για το σινεμά, την τέχνη και το ρεμπέτικο για το οποίο ο Ντίνος προσπαθούσνα του εξηγήσει τι αξία είχε , όπως και το λαϊκό τραγούδι που τότε όλοι το σνομπάραμε. Μπορεί να μιλούσανε και 5 ώρες με εμάς να τους κοιτάμε και να λέμε τα δικά μας, αν και καμιά φορά μας έπαιρνε ύπνος στον καναπέ.
Αν σας έλεγαν να δώσετε κάποια ταινία του σε ένα φεστιβάλ για προβολή ποιά θα ήταν αυτή;
Θα έδινα την “ΛΟΛΑ” με άλλο όνομα.
Πιστεύετε ότι το όνομα και γενικά ο τίτλος μιας ταινίας έπαιζε ρόλο;
Βεβαίως. Φυσικά έχει κι άλλες ταινίες του που θα μπορούσα να διαλέξω.
Μπορείτε να μου πείτε δυο τρεις;
Το “ΤΑΞΙΔΙ” με την Βουγιουκλάκη σε δραματικό ρόλο που δεν είχε επιτυχία. Γιατί το κοινό πήγε να δει την Αλίκη κι όχι το “ΤΑΞΙΔΙ”. Αυτή ήταν η καλύτερη ταινία του Ντίνου που δυστυχώς δεν προβάλλεται ποτέ. Μάλιστα τότε κυκλοφορούσε κι ένας μύθος, πως ένα ζευγάρι ήταν έξω από έναν κινηματογράφο που παιζόταν η ταινία και είπε ο άνδρας “Δεν θα πάμε να δούμ την Βουγιουκλάκη σε αυτήν τη ταινία γιατί στο τέλος πεθαίνει”. Και έφυγαν δεν μπήκαν μέσα.
Αυτός τις ταινίες του όταν προβάλλονταν και τις έβλεπε, πως τις έκρινε;
Μάλλον δεν του άρεσε καμία ταινία.
Καμία;
Νομίζω. Δεν μου είχε εκφράσει ότι κάποια ταινία του ότι είναι καλή. Σε όλες έβρισκε λάθη.
Ξεχώριζε όμως κάποιες από αυτές;
Νομίζω τις κωμωδίες του που έχουν χιούμορ.
Ασπρόμαυρος ή έγχρωμος κινηματογράφος; Τι αγαπούσε πιο πολύ;
Τον ασπρόμαυρο.
Εσείς;
Κι εγώ τον ασπρόμαυρο γιατί ήταν πιο καλές οι ταινίες.
Σκηνοθετικά σε ποιο είδος τον κατατάσσετε εσείς;
Όλα του τα έργα έχουν μέσα χιούμορ εκτός τα πολύ δραματικά που έχει κάνει δύο τρία μόνο. Τον απασχολούσε το κοινωνικό θέμα, κάτι να βγάλει, κάτι να πει δηλαδή για τον εκάστοτε πολιτισμό που είχαμε και τον ενδιέφερε να βάλει σε μια ταινία κάτι για την αντίσταση, τους μετανάστες κι όλα αυτά. Όμως πάντα έξω απ’το σενάριο, κι έλεγε “Δεν το κατάλαβε αυτό ο Φίνος και δεν μου το έκοψε”. Διότι είχε λογοκρισία απ’τον Φίνο.
Πολύ;
Όχι πολύ, αρκετή όμως όση χρειάζεται ένας παραγωγός σαν τον Φίνο που τα ήξερε όλα.
Τι μπορούσε πάνω στη δουλειά να τον εκνευρίσει;
Μπορούσε να τον εκνευρίσει αν πηγαίνανε οι ηθοποιοί του ξενυχτισμένοι και με πρησμένα τα μάτια τους, ή να έχουν παχύνει.
Τον θύμωνε αυτό;
Πάρα πολύ τα δύο πρώτα και μετά τα λόγια τους, αφού τους έδινε το κείμενο νωρίς. Ήθελε να ξέρουν σωστά τα λόγια τους.
Με ποιους του άρεσε πιο πολύ να συνεργάζεται, είχε ανθρώπους που τους επέλεγε πάντα;
Όχι δεν νομίζω, ο Ντίνος με όλους τα πήγαινε καλά. Είχε μόνο δύο ηθοποιούς που είχε τσακωθεί.
Πιστεύετε ότι σκηνοθετούσε τόσο ρεαλιστικά γιατί ήταν και ο ίδιος ηθοποιός και γνώριζε πως πρέπει να παίζουν;
Αυτό ναι. Όλοι λένε πως ήταν πολύ καλός δάσκαλος επειδή είχε περάσει από ηθοποιός και είχε συνεργαστεί με καλούς και σπουδαίους δασκάλους. Επίσης θαύμαζε πολύ τον Βασίλη Λογοθετίδη, και μάλιστα μου έλεγε πως όταν έπαιζαν μαζί, του έδινε επιπλέον χρήματα κρυφά απ’τον υπόλοιπο θίασο.
Έδινε ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους.
Ναι και βοηθούσε κι άλλους, έπαιρνε τηλέφωνο να τους πάρουν σε θίασο και τα λοιπά. Κι εγώ του έλεγα “Βρε Ντίνο αφού δεν τον ξέρεις τον ηθοποιό γιατί υποχρεώνεσαι” Και μου απαντούσε “Όταν μπορείς να βοηθάς, να βοηθάς”. Αγαπούσε πολύ τα νέα παιδιά και ήταν νόμος ζωής αυτός, πως όπου μπορούσε να βοηθήσει, βοηθούσε.
Από τους παλιούς καλλιτέχνες που βοήθησε εισέπραξε ευγνωμοσύνη;
Δεν είχε παράπονο.
Όμως βοηθούσε και πολλούς νέους σκηνοθέτες να αναδειχτούν;
Το έκανε συνέχεια αυτό, και με τον Παντελή Βούλγαρη άλλα και με τον Βασίλη Γεωργιάδη που ήταν βοηθός του.
Δηλαδή ήταν περήφανος για όλους αυτούς που μαθήτευσαν δίπλα του και ανέβηκαν;
Πάρα πολύ.
Όταν σκηνοθετούσε που ένιωθε πιο πολύ ασφάλεια, στο θέατρο η τον κινηματογράφο;
Να σας πω, το θέατρο το έβρισκε πολύ εύκολο καθώς καθόσουν σε μια καρέκλα έχοντας μελετήσει σπίτι, ο κινηματογράφος ήταν ένας ατελείωτος αγώνας. Σηκωνόταν 6 το πρωί, γιατί δεν μπορούσε να κοιμηθεί είχε πρόβλημα, ποιος θα του τα πει, ποιος θα πάει, είχε και πολλούς κομπάρσους τις πιο πολλές φορές. Ενώ το θέατρο ήταν πιο ευγενές επάγγελμα.
Θα μπορούσε να σκηνοθετήσει σήμερα ταινία αν ζούσε;
Γιατί να μην το έκανε; Θα μπορούσε όπως ο Παντελής Βούλγαρης που κάνει εξαιρετικές ταινίες.
Θεωρούσε κάποιον διάδοχο του;
Όχι. Όλοι θα μπορούσαν.
Η σχέση του με την συγγραφή;
Ο Ντίνος αγαπούσε πολύ τα γράμματα με την έννοια της μάθησης και της γλώσσας. Τον καλούσαν να διαβάσει ομιλίες και να διορθώνει, με αυτή την έννοια για τον εαυτό του όχι για να κάνει κάτι άλλο. Μάλιστα έγραψε παιδικά βιβλία και τα πήγε αρκετά καλά.
Αγαπούσε πολύ τον Αμβρακικό;
Γενικά αγαπούσε πολύ την εξοχή κι όχι μόνο τον Αμβρακικό. Απλά σε αυτόν ως παιδί πέρασε πολλά χρόνια με τον πατέρα του που ήταν τελώνης και είχε γυρίσει όλα τα λιμάνια. Αγαπούσε πολύ την θάλασσα όπως και το να τρώει ψάρια.
Τι έκανε όταν δεν δούλευε; Είχε κάποιο χόμπι;
Διάβαζε και μάλιστα διάβαζε πάρα πολύ γρήγορα. Είχε ένα βιβλίο με πολλές σελίδες και μέσα σε μια δύο μέρες το έβλεπα τελειωμένο. Νομίζω το πρώτο ήταν αυτό και το δεύτερο η ζωγραφική.
Αδυναμίες είχε στην ζωή του;
Δεν νομίζω. Οι αδυναμίες του ήταν αυτές να τον σέβονται όπως σέβονταν κι αυτός τους ηθοποιούς. Και η συνέπεια ήταν η αδυναμία του.
Όταν σπουδαίοι άνθρωποι όπως ο Παντελής Βούλγαρης και καταξιωμένοι δημοσιογράφοι αναφέρονται στον ίδιο με πολύ σπουδαία λόγια είναι μια ικανοποίηση για σας;
Ναι όπως τώρα αυτός ο Κουτσάκης που έγραψε στο βιβλίο του για την συνάντηση του Ντίνου με το Χατζιδάκι, λέω θα του άρεσε αυτή η αναφορά. Γιατί κι αυτός στο βιβλίο του έκανε αναφορά και στους πιο “μικρούς” ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάστηκε.
Αν ο Παντελής Βούλγαρης ή κάποιος άλλος σκηνοθέτης σας έλεγε να κάνετε ταινία την ζωή του θα δεχόσασταν;
Όχι. Εγώ έχω μια απέχθεια με τις βιογραφίες ανθρώπων που δεν ζουν γιατί νομίζω κι ένα πλάνο να χαλάσουν και μια φράση να πούνε, αυτός θα πει εγώ δεν την είπα ποτέ την φράση όσο ζούσα. Απεχθάνομαι.
Σας ενοχλεί που το κράτος δεν έχει τιμήσει όπως θα έπρεπε τον Ντίνο Δημόπουλο;
Κανονικά θα έπρεπε γιατί ο Ντίνος με τις ταινίες του πρόσφερε πολιτισμό, δεν είχαν χοντράδες οι λάθη στις ταινίες του. Είχανε ρυθμό άλλα τώρα βλέπουμε και σωστά. Η εποχή μας είναι για άλλα. Άλλωστε ποτέ το κράτος δεν ξέρω αν τιμάει αυτούς που πρέπει.
Αν ζούσε τώρα τι θα έλεγε για όσα συμβαίνουν στην χώρα;
Θα ήταν απογοητευμένος, όχι για σήμερα, άλλα γενικά με την εποχή.
Τι του άρεσε να βλέπει στην τηλεόραση;
Σχεδόν τίποτα γιατί δεν του άρεσε η γλώσσα, και συχνά έλεγε “Μα κανείς δεν ξέρει να μιλήσει ελληνικά στην τηλεόραση”. Δεν του άρεσε καθόλου, έβλεπε μόνο καουμπόικες ταινίες.
Εσείς με ποιες δύο τρεις λέξεις θα τον χαρακτηρίζατε;
Τον Ντίνο δεν μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις με δυο τρεις λέξεις, ήταν πολύπλευρος άνθρωπος, πολύ δουλευταράς με υπομονή και έμπνευση… Ακόμα και φασολάκια να μαγείρευε μου έλεγε “Δεν θέλω κουβέντα, θέλω να φτιάξω τα φασολάκια με έμπνευση”. Αυτός ήταν ο Ντίνος Δημόπουλος.
Και τι ήταν γι’αυτόν ζωή;
Ο έρωτας…
Κυρία Φλωρέττα σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα μου είπατε.
Να ‘σαι καλά Χρήστο μου.
Του Χρήστου Κωνσταντίνου.
Facebook: Xristos Konstantinou
Instagram: xristoskp
