Στο ατμόπλοιο «Georgia», που σάλπαρε από τον Πειραιά για τη Νέα Υόρκη, το θέρος του 1902, ανάμεσα στους 345 Έλληνες επιβάτες, ήταν και ο 19χρονος Νίκος Δάνδολος, γιος εμπόρου χαλιών, γεννημένος στις 27-4-1883 στο Ρέθυμνο, με σπουδές στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης στην πλατωνική και αριστοτελική φιλοσοφία.
Από τη Νέα Υόρκη, τραβά για το Σικάγο, και πολύ αργότερα στο Μόντρεαλ, όπου επιδίδεται με ζήλο στα ιπποδρομιακά στοιχήματα.
Η τύχη τον ευνοεί, αφού σ’ ένα εξάμηνο κέρδισε μισό εκατ. δολάρια, τα οποία μεταφέρει στο Σικάγο.
Το εύκολο κέρδος πείθει τον Δάνδολο να στραφεί στο σπορ του τζόγου, όπου χάνει όλα τα κερδισμένα χρήματα. Αυτό βεβαίως δεν τον αποθαρρύνει.
Γίνεται τακτικός θαμώνας χαρτοπαικτικών λεσχών και καζίνο, υπό την κηδεμονία ενός θρυλικού τζογαδόρου, του Νέστορα που έλεγε: « αν ο Θεός θέλει να μάθει να παίζει, θα έρθει σε μένα».
Ο Νικ έλεγε, ότι παίζει ζάρια και χαρτιά για την συγκίνηση του παιχνιδιού κι όχι για το χρήμα. Γνώριζε να κερδίζει και να χάνει. Νίκη και ήττα ήταν στη σκέψη του σιαμαίες έννοιες…
Με οδηγό τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, ταπείνωσε τον Νονό της Μαφίας
Όταν δεν έπαιζε, διάβαζε Πλάτωνα και Αριστοτέλη.
Κάποτε, στο καζίνο του Λας Βέγκας, μετά από μια χαμένη παρτίδα πόκερ, αποτραβήχτηκε σε μια γωνιά και διάβαζε το βιβλίο τσέπης:
« Πλάτωνος Κρίτων». «Στην αρχαία φιλοσοφία, έλεγε, βρίσκεις γνώση, γαλήνη της ψυχής, διεξόδους και ισορροπία…»
