O Γιάννης Δαλιανίδης άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον ελληνικό κινηματογράφο, πέρα από κάθε αμφιβολία. Πόσοι όμως γνωρίζουν πώς ξεκίνησε την καριέρα του στον ελληνικό κινηματογράφο;
Ήταν το 1957 όταν η Ολύμπια Φιλμς και ο νέος εκείνη την εποχή σκηνοθέτης Δημήτρης Δαδήρας (αργότερα στους τίτλους των ταινιών του εμφανίζονταν ως Ντίμης Δαδήρας) αποφάσισαν να γυρίσουν μια ταινία με έμφαση στη μουσική και στο χορό, στα πρότυπα ανάλογων ταινιών του Hollywood, που εκείνη την εποχή έκαναν «θραύση», την ταινία «Χαρούμενοι Αλήτες».
Σε αυτήν μάλιστα εμφανίζονταν για 5η φορά στον κινηματογράφο η Αλίκη Βουγιουκλάκη, την οποία όμως ακόμα δεν είχε ανακαλύψει ο Φίνος. Το φινάλε της συγκεκριμένης ταινίας θύμιζε μουσική επιθεώρηση, αφού αποτελούνταν από συρραφή τραγουδιών, χορευτικών και επιθεωρησιακών νούμερων. Σε αυτό το κομμάτι της ταινίας, ο Δαδήρας είχε μαζί του τον νεαρό Γιάννη Νταλ (Δαλιανίδη), στον οποίο ανέθεσε να επιμεληθεί το χορευτικό νούμερο της Λάουρας, η οποία συμμετείχε σε αυτό το σκέλος της ταινίας.
Ήταν το τραγούδι «Τι είναι αυτό», το οποίο τραγουδούσε παράλληλα με το χορό της, η γνωστή αυτή καλλιτέχνιδα. Το αποτέλεσμα προκάλεσε τα θετικά σχόλια των ειδικών της εποχής, οι οποίοι διέκριναν στο πρόσωπο του Γιάννη Νταλ ένα αυθεντικό ταλέντο. Αυτή ήταν η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Δαλιανίδη και ακριβώς επειδή είχε να κάνει με μουσική και χορό, ανέδειξε μέσα του την αγάπη γι’ αυτού του είδους τις ταινίες.
Στην ταινία «Χαρούμενοι Αλήτες», η Αλίκη Βουγιουκλάκη υποδύονταν μια νεαρή χορεύτρια, η οποία είχε όνειρο να παίξει κάποτε σε μια μεγάλη μουσική παράσταση.
Φυσικά, στο τέλος της ταινίας, το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα και εμφανίζεται ως κλασική μπαλαρίνα, ρόλο που δεν ξαναέπαιξε ποτέ στην καριέρα της. Μάλιστα, η σπουδή της για τον ρόλο αυτό ήταν τόσο μεγάλη που έκανε μαθήματα κλασικού μπαλέτου, ώστεν να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ακόμα καλύτερα.
Μαζί με την Βουγιουκλάκη, στην ταινία πρωταγωνιστούσαν οι Κούλης Στολίγκας και Νίκος Ρίζος, ηθοποιοί που εκείνη την εποχή ξεχώριζαν στις μουσικές επιθεωρήσεις. Μαζί τους σε μια από τις ιδιαίτερες εμφανίσεις του, ήταν και ο Θανάσης Βέγγος, ο οποίος εκείνη την εποχή προσπαθούσε να βρει το στίγμα του, το στοιχείο εκείνο που αργότερα θα τον αναδείκνυε σε έναν ηθοποιό-μύθο. Σε ένα μικρό ρόλο εμφανίζονταν δε, και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Η ταινία ωστόσο δεν πήγε καθόλου καλά στην πρώτη προβολή της στην Αθήνα, όπου έκοψε μόλις 14.031 εισιτήρια. Ήταν όμως μια καινοτομία για την εποχή της και ως συνήθως οι καινοτομίες αναγνωρίζονται…κατόπιν εορτής.
