Η Καίτη Παπανίκα ήταν ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, που διακρίθηκε κυρίως σε ρόλους ωραίου κοριτσιού στη διάρκεια της ακμής του εμπορικού κινηματογράφου τη δεκαετία του ‘60.
Η Καίτη (Αικατερίνη) Παπανίκα γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής στις 14 Ιουνίου 1942 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, με σπουδαίους δασκάλους, όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Δημήτρη Μυράτ και τον Αλέξη Σολωμό. Σπούδασε επίσης κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και μαθήτρια ακόμη πήρε μέρος σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, όπου και βραβεύτηκε.
Από το 1964 άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο με θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών και διακρίθηκε τόσο στην πρόζα όσο και στην επιθεώρηση. Πρώτο έργο της «Το υπόγειο της Λέλας» του Βασίλη Ιμπροχώρη.
Η καριέρα της στον κινηματογράφο ένα χρόνο νωρίτερα με το πολεμικό δράμα του Θάνου Σαντά «Μας κρύβουν τον ήλιο» και συνεχίστηκε με ταινίες όπως «Ο πρόσφυγας», «Η αρχόντισσα του λιμανιού», «Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης», «Ένας άνδρας με συνείδηση», «Για μια χούφτα τουρίστριες» και «Πολύ αργά για δάκρυα».
Στο κινηματογράφο έπαιξε σε περισσότερες από πενήντα ταινίες, με πιο χαρακτηριστικές την κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη» (1968), με την οποία έγινε ευρύτερα γνωστή και την αισθηματική κομεντί του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «Άντε Γεια» (1990), όπου ξεδίπλωσε το ταλέντο της. Για την ερμηνεία της τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού το 1991.
Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε με τον Θόδωρο Κατσαδράμη στη σειρά «Ένα ευτυχισμένο ζευγάρι» (1973), ενώ διακρίθηκε σε ρόλους σε σειρές της κρατικής («Εν τούτω νίκα», «Ο Πατούχας», «Όταν ήμουν δάσκαλος» κ.ά.) και της ιδιωτικής τηλεόρασης («Λάμψη», «Ανατολικός Άνεμος», «Ψίθυροι Καρδιάς» κ.ά).
Η Καίτη Παπανίκα δίδαξε στη δραμστική σχολή του Αντώνη Ανδριόπουλου, ενώ ασχολήθηκε και με τα κοινά ως δημοτική σύμβουλος της γενέτειράς της.
Η ηθοποιός, η οποία ξεχωρίζει για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της, πήρε την απόφαση να προσφέρει τον μισθό της σε άπορες οικογένειες. Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση: να δίνει τον μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
Η Καίτη Παπανίκα ήταν δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου. Στις 8 Φεβρουαρίου 2015 ανακηρύχθηκε ομόφωνα Επίτιμο Μέλος της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών (Μενιδίου).
Υπήρξε σύζυγος του γνωστού ηθοποιού Θεόδωρου Κατσαδράμη.
Η Καίτη Παπανίκα και ο Θόδωρος Κατσαδράμης έζησαν μαζί σχεδόν μισό αιώνα. Απέκτησαν έναν γιο, τον Δημήτρη, ενώ συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο ίδιος θυμάται με νοσταλγία εκείνα τα χρόνια του κοινού τους βίου.
«Μαζί ήμασταν 50 ολόκληρα χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Παλέψαμε για να σταθούμε όρθιοι και τα καταφέραμε. Αποκτήσαμε έναν σπουδαίο γιο, τον Δημητράκη μας, ο οποίος είναι κοντά μου σε κάθε δύσκολη στιγμή. Είναι το στήριγμά μου πλέον. Ήμασταν αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον. Για μένα η Καίτη ήταν τα πάντα.
Η Καίτη ήταν ένας χρυσός άνθρωπος. Ένας πολύ καλός χαρακτήρας, γεμάτος ευγένεια. Ήταν και πολύ σπουδαία ηθοποιός. Το σπίτι μας ήταν γεμάτο ευτυχία. Ήταν τα πάντα για μένα. Και τώρα, μου λείπει. Μου λείπει πολύ» είχε πει ο σύζυγός της.
Η Καίτη Παπανίκα έφυγε από τη ζωή στις 12 Ιουνίου 2017, στην Αθήνα, σε ηλικία 74 χρονών, χτυπημένη από τον καρκίνο. Στην κηδεία είχαν βρεθεί λίγοι, φίλοι, συγγενείς και αγαπημένα πρόσωπα που την στήριξαν και της χάρισαν το πιο θερμό τους χειροκρότημα στο τελευταίο αντίο.
Επίσης ο Θόδωρος Κατσαδράμης το 2018 είχε πει:«Πέρασε ένας χρόνος και δεν μπορώ ακόμα να το συνειδητοποιήσω ότι έφυγε. Η Καίτη για μένα ήταν τα πάντα: η σύζυγος, το φιλαράκι, ο άνθρωπός μου. Είναι δυνατόν να μην πονάω;
Είναι δυνατόν να μη μου λείπει; Αφήστε, τι να σας λέω τώρα πόσο πονάω για εκείνη…» είχε πει ο 92χρονος σύζυγος της ηθοποιού και επίσης σπουδαίος καλλιτέχνης Θόδωρος Κατσαδράμης, μόλις δύο ημέρες μετά το ετήσιο μνημόσυνό της.
Καίτη Παπανίκα: Εργολαβία
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1963 | Μας κρύβουν τον ήλιο |
| 1964 | Αμφιβολίες |
| 1964 | Ο ανήφορος |
| 1965 | Φτωχολογιά |
| 1966 | Με τη λάμψη στα μάτια |
| 1966 | Χωρίσαμε ένα δειλινό |
| 1966 | Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς |
| 1966 | Οι Ασυνείδητοι |
| 1967 | Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων |
| 1967 | Ο μεθύστακας του λιμανιού |
| 1968 | Μια Ιταλίδα απ’ τη Κυψέλη |
| 1968 | Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι |
| 1968 | Στα σύνορα της προδοσίας |
| 1968 | Όλγα αγάπη μου |
| 1968 | Πολύ αργά για δάκρυα |
| 1969 | Ένας άνδρας με συνείδηση |
| 1969 | Η θυσία μιας γυναίκας |
| 1969 | Η αρχόντισσα του λιμανιού |
| 1969 | Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα |
| 1969 | Ο πρόσφυγας |
| 1969 | Στον ίλιγγο της ζωής |
| 1969 | Φοβάται ο Γιάννης το θεριό |
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1970 | Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης |
| 1970 | Ο αετός των σκλαβωμένων |
| 1971 | Για μια χούφτα τουρίστριες |
| 1971 | Ένας υπέροχος άνθρωπος |
| 1971 | Η ζαβολιάρα |
| 1971 | Ο δρόμος των ηρώων |
| 1972 | Επιχείρησις Κράιπε ο τάφος του Γ`Ράιχ |
| 1972 | Ο αντιφασίστας |
| 1973 | Ένας τρελός τρελός αεροπειρατής |
| 1973 | Στα δίχτυα της αράχνης |
| 1974 | Παύλος Μελάς |
| 1979 | Αγώνας χωρίς τέλος |
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1981 | Είσαι στην ΕΟΚ μάθε για την ΕΟΚ |
| 1981 | Ο τελευταίος άντρας |
| 1981 | Το ξένο είναι πιο γλυκό |
| 1983 | Μια παπαδιά στα μπουζούκια |
| 1985 | Μια γυναικάρα στα μπουζούκια |
| 1991 | Άντε γεια |
| 2002 | Κτήμα Αρμονία |
| 2003 | Τρία πουλάκια κάθονται |
| 2004 | Τεστοστερόνη |
| 2009 | Κάτω από το μακιγιάζ σου |
| Έτος | Τίτλος ταινίας |
|---|---|
| 1985 | Η σεξουάλα |
| 1985 | Η τρελογκόμενα |
| 1986 | Το διαβολοθήλυκο |
| 1987 | Ρουσφέτι και σεξ |
| 1987 | Η Κατερίνα από την Κίνα |
