«Εγώ δεν είμαι για το λίγο». Με αυτά τα λόγια περιέγραφε τον εαυτό της η Τζένη Καρέζη, που είχε αποχωριστεί το Ευγενία και το Ευγενούλα, όπως την αποκαλούσε ο πατέρας της, από την εποχή που ήταν ακόμη μαθήτρια.
Στη Σχολή Καλογραιών στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, μια αδελφή τής είπε ότι θα τη φωνάζουν Τζένη, από το χαϊδευτικό του Εugénie στα γαλλικά. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Αγγελος Τερζάκης της πήρε το επώνυμο Καρπούζη και της έδωσε το Καρέζη. Έτσι δημιουργήθηκε μία από τις μεγαλύτερες σταρ της Ελλάδας, που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο,αλλά και τους άντρες της ζωής της.
Μια γυναίκα που ρούφηξε τη ζωή μέχρι το μεδούλι, αν κι έφυγε νωρίς δίνοντας μάχη με τον καρκίνο για 4 ολόκληρα χρόνια. Ήταν μόλις 60 χρονών. Οι άντρες που διάλεξε να σταθούν στο πλευρό της και να μοιραστεί τη ζωή της μαζί τους τη λάτρεψαν και δεν την άφησαν ποτέ μόνη. Ο Ζάχος Χατζηφωτίου, ήταν ο πρώτος της σύζυγος και ο Κώστας Καζάκος ο άντρας που έμεινε μαζί της μέχρι το τέλος.
Η Τζένη έλεγε για τον Κώστα Καζάκο:
«Θα ήθελα να είχα γνωρίσει πιο πριν τον Κώστα. Να είχα κερδίσει τα χαμένα χρόνια. Τίποτα άλλο. Βλέπεις εγώ σε όλη μου τη ζωή περίμενα τον Καζάκο. Δεν τον είχα βρει και περιπλανιόμουν». Ο τρίτος άντρας της ζωής της ήταν ο γιος της, Κωνσταντίνος.
Η γνωριμία και ο γάμος με τον Ζάχο Χατζηφωτίου
Στις 7 Μαΐου του 1962, η Τζένη Καρέζη και ο Ζάχος Χατζηφωτίου παντρεύτηκαν στην εκκλησία της Φιλοθέης. Ο γάμος τους ήταν κοσμικό γεγονός και πρώτη είδηση στις εφημερίδες. Στο μυστήριο παρευρέθηκαν 500 καλεσμένοι. Η αφρόκρεμα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου έδωσε το «παρών», μαζί με πολιτικούς και επιχειρηματίες της εποχής.
Ηχηρή απουσία ήταν αυτή της Αλίκης Βουγιουκλάκη, που δεν ήταν στη λίστα των καλεσμένων.
Ο ανταγωνισμός τους ήταν τεράστιος εκείνη την περίοδο. Τη μέρα του γάμου η Αλίκη βρισκόταν στο Λονδίνο, όπου έδωσε και συνέντευξη για το B.B.C. Στην τελετή συγκεντρώθηκαν πάνω παό 5.000 άτομα και η χωροφυλακή αναγκάστηκε να πάρει ειδικά μέτρα! Το ζευγάρι είχε γνωριστεί μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, στο Λονδίνο. Ο Ζάχος Χατζηφωτίου ζούσε τότε στο Παρίσι και είχε βρεθεί στην αγγλική πρωτεύουσα για επαγγελματικούς λόγους, ενώ η Καρέζη ταξίδεψε εκεί για λόγους «καλλιτεχνικής ενημερώσεως», όπως έγραφε το ρεπορτάζ της εποχής. «Μου τον σύστησαν σε ένα ελληνικό σπίτι.
«Χαίρω πολύ» είπαμε αμφότεροι. Ξανασυναντηθήκαμε λίγο μετά, την πρωτοχρονιά, εδώ στην Αθήνα, που ο Ζάχος ήρθε για διακοπές. Ξαναχαρήκαμε πολύ. Και ένα μήνα αργότερα, κεραυνοβόλα, βιαστικά, αμερικάνικα αν θέλετε, το συναποφασίσαμε να χορέψουμε στη Φιλοθέη» έλεγε χαρακτηριστικά η Τζένη περιγράφοντας αυτό που έζησαν μαζί.
Το ζευγάρι απολάμβανε τον έγγαμο βίο. Τα βράδια, μετά το θέατρο, σύχναζαν στα θεατρικά στέκια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Οι δυο τους χόρευαν και διασκέδαζαν στα καλύτερα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. Με το πέρασμα του χρόνου, τα διαφορετικά προγράμματά τους, άρχισαν να τους κουράζουν. Σύμφωνα με τον Ζάχο Χατζηφωτίου, αυτό προκάλεσε φθορά στη σχέση. Οι κακές γλώσσες, πάντως, βρήκαν ευκαιρία να τον κατηγορήσουν ότι την απατά. Ο ίδιος ποτέ δεν αποδέχτηκε τις κατηγορίες για απιστία.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, σε μια από τις τελευταίες τους συζητήσεις, η Τζένη είπε στον άντρα της: «Εγώ είμαι η Τζένη Καρέζη και δεν γίνεται να με απατάς». Μετά από πέντε χρόνια κοινής ζωής, αποφάσισαν να χωρίσουν, κάτι που έκαναν με διακριτικότητα και χωρίς ακρότητες και παρέμειναν καλοί φίλοι. Λίγο καιρό αργότερα ο παντοτινός έρωτας της χτύπησε την πόρτα…
Η γνωριμία και ο γάμος με τον Κώστα Καζάκο
Ήταν Οκτώβριος του 1967. Η Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστεί με τον Κώστα Καζάκο στην ταινία «Κοντσέρτο για πολυβόλα» και στα γυρίσματα ερωτεύονται. Είχαν συναντηθεί πολλές φορές, αλλά πριν από εκείνο το γύρισμα ήταν σαν να μην είχαν ξαναδεί ποτέ ο ένας τον άλλον. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 5 Αυγούστου του 1968, ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας. Η τελετή του γάμου τους ήταν ακριβώς αντίθετη από τον πρώτο γάμο της Τζένης. Έγινε μεταξύ λίγων, καλών φίλων και συγγενών και χωρίς υπερβολές.
Πήγαν με τα πόδια στην εκκλησία από το σπίτι και η Τζένη φορούσε ένα μίνι νυφικό. Μετά ακολούθησε φαγητό στη βεράντα του σπιτιού του ζευγαριού, δεν έκαναν ποτέ ούτε μία σκέψη για δεξίωση.
Η γέννηση του Κωνσταντίνου
Περίπου ένα χρόνο μετά τον γάμο, τον Απρίλιο του 1969, η ευτυχία του ζευγαριού ολοκληρώθηκε με τον ερχομό στη ζωή του γιού τους, Κωνσταντίνου. Η γέννησή του αναμενόταν κοντά στην 21η Απριλίου, κάτι που σήμαινε ότι αν γεννιόταν εκείνη την ημέρα θα τον βάπτιζε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ή ο Στυλιανός Παττακός. Η Καρέζη και ο Καζάκος δεν διανοούνταν ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και είχαν καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο ώστε να κρύψουν το μωρό! Ευτυχώς, γεννήθηκε στις 25 Απριλίου.
Όσοι γνώρισαν την Τζένη Καρέζη μιλούν για τη μεγάλη αδυναμία που είχε στον μοναχογιό της. Ο Κωνσταντίνος Καζάκος, σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε μιλήσει για εκείνη: «Η μητέρα μου ήταν λίγο πιο αυστηρή από τον πατέρα μου, αλλά και για τους δύο δεν μπορείς να πεις ότι ήταν άνθρωποι που είχαν σχέση με την αυστηρότητα. Ημουν πολύ τυχερό παιδί. Είχα πάρα πολύ καλή μάνα και πολύ καλό πατέρα. Με αντιμετώπιζαν πάντα ως ισότιμο μέλος της οικογένειας.
Θυμάμαι η μπιρίμπα άρεσε πολύ στη μητέρα μου. Εγώ ψιλοβαριόμουν, φαντάζομαι και ο πατέρας μου, αλλά εκείνη είχε μανία. Το αγαπημένο της παιχνίδι, βέβαια, ήταν το τάβλι.
Και αυτό, επίσης, που παίζαμε όλοι μαζί ήταν το Stratego, στο οποίο γίνονταν φοβερές μάχες. Εκεί δεν με κέρδιζε κανένας. Οποτε, πάντως, είχαν ελεύθερο χρόνο οι γονείς μου, γιατί δεν είχαν και πολύ, τον περνούσαμε μαζί ποιοτικά.
Της μητέρας μου της άρεσε να μαγειρεύει, αλλά και να τρώει. Μπουκώναμε, παχαίναμε και μετά λέγαμε “όπα, κράτει τώρα”. Πάντα στις δίαιτες όλοι μαζί. Εφτιαχνε πολλά φαγητά, από απλές ομελέτες, στραπατσάδες, μακαρονάδες μέχρι παστίτσια, μουσακάδες. Εκανε τα πάντα». Η Τζένη Καρέζη υπήρξε μια γυναίκα σαν εκείνη του Καρυωτάκη. Δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει γιατί αγαπιέται…
